Celem sygnałów agonistycznych wysyłanych przez psa jest zatrzymanie lub oddalenie drugiego osobnika tego samego gatunku. Zwierzę dzięki takiemu zachowaniu próbuje uniknąć zagrożenia. Ważne jest, aby behawiorysta pracujący z psem z tego typu zachowaniami brał pod uwagę czynniki, które wzmacniają zachowanie oraz przeżywane przez psa emocje.
Dział: Terapia behawioralna
Psie i kocie przedszkola odgrywają ważną rolę w procesie socjalizacji zwierząt od najwcześniejszego etapu ich życia. Zwierzęta mają tam okazję uczyć się wykonywania podstawowych poleceń, a także prawidłowych zachowań czy unikania niepożądanych reakcji.
Żeby skutecznie pracować z psem nad jego zachowaniem i lękami, należy poznać ich przyczynę, a następnie dokładnie zaplanować pracę ze zwierzęciem. Dopiero konsekwentna realizacja planu, etap po etapie, pozwala nam skutecznie wyeliminować problem, z którym borykają się zarówno pies, jak i jego właściciele.
Nadpobudliwość to bardzo niejednoznaczne określenie zaburzenia behawioralnego. Może mieć różnorakie podłoże – zarówno genetyczne, jak i wyuczone. Pojęcie to jest ściśle związane z pojęciem pobudliwości. Przejawia się wzmożoną aktywnością psychoruchową, nadwrażliwością, przesadnymi reakcjami na bodźce, nawet te o znikomym natężeniu, oraz problemem z habituacją. Psy nadpobudliwe mają problem z odpoczynkiem i wejściem w stan odprężenia.
Deprywacja potrzeb związanych z terytorium, czyli krótko mówiąc – ograniczenie przestrzeni, może być przyczyną wielu problemów behawioralnych, z którymi opiekunowie zgłaszają się po pomoc do behawiorysty.
Lęk separacyjny – lub, mówiąc bardziej precyzyjnie, zespół zaburzeń separacyjnych – to zjawisko dość dobrze znane i szczegółowo opisane, ale w odniesieniu do psów. Natomiast właściciele kotów z ogromnym zdumieniem i niedowierzaniem przyjmują informację, że ich kot cierpi właśnie z powodu zaburzeń separacyjnych.
Kot jest zwierzęciem szczególnie podatnym na doświadczanie emocji strachu i lęku. Duża ostrożność, połączona z typową dla gatunku strategią unikania niebezpieczeństw, przez tysiące lat wspierała przetrwanie kota w stanie dzikim i półdzikim. Niestety, w warunkach domowych stosowanie tych sprawdzonych strategii staje się często utrudnione lub wręcz niemożliwe.
Zachowania samonagradzające to każda czynność, która jest wzmacniana sama przez siebie, czyli grupa zachowań, które opłacają się zwierzęciu bez intencjonalnej nagrody ze strony właściciela. Choć w teorii zrozumienie istoty tych zachowań jest proste, w praktyce mogą one przysporzyć wielu problemów.
Zachowania przymusowe mają bardzo złożoną etiologię i wymagają długiej i żmudnej terapii, a także szerokiej diagnostyki. Wiadomo, że są związane z brakiem homeostazy, jednak przyczyn takich zachowań może być wiele.
Wychowanie psa wymaga podjęcia niejednokrotnie takich czynności, których skutkiem będzie zmiana zachowania zwierzęcia. Najczęstszym schematem w takich problematycznych sytuacjach jest poddanie psa serii szkoleń związanych z nauką posłuszeństwa. Oczywiście, tego typu szkolenia są niezbędnym elementem wychowawczym, jednak w większości przypadków problemy z zachowaniem muszą być rozwiązane na szerszej płaszczyźnie.
Zaburzenie to może występować u psów dowolnej rasy, jednak w większości badań ok. 50% psów dotkniętych lękiem separacyjnym stanowią mieszańce. W przypadku stwierdzenia oznak lęku separacyjnego trzeba jak najszybciej wdrożyć metody terapeutyczne. A żeby to zrobić właściwie, trzeba postawić prawidłową diagnozę.
Silne pobudzenie, duża skłonność do agresji i szybkość reakcji – tak można w skrócie opisać psa reaktywnego. Jakie są przyczyny reaktywności i jak wyciszyć psa, aby przygotować go do właściwej pracy terapeutycznej?