Zaburzenia separacyjne u kotów

Niszczenie przedmiotów, mebli i ubrań, wycie, szczekanie oraz defekacja i oddawanie moczu podczas nieobecności opiekuna to najczęściej zgłaszane niepożądane zachowania psów. Nie zawsze są one spowodowane przez strach czy panikę – bywa, że u ich podstawy leżą niepokój, frustracja, niezadowolenie lub nuda. Ponieważ, niestety, nie jest to zjawisko rzadkie wśród psów, ich opiekunowie często posiadają podstawową wiedzę na ten temat – w przeciwieństwie do właścicieli kotów.

Definicja

Czym jest zespół zaburzeń separacyjnych (ang. Separation Anxiety Syndrome – SAS), czyli w skrócie ZZS? Według definicji, jest to zespół reakcji emocjonalnych, behawioralnych i fizjologicznych wywołanych przez oddzielenie od ulubionego towarzysza, obiektu przywiązania. Mogą one różnić się natężeniem oraz obrazem klinicznym. Ich objawy oraz intensywność zależą od indywidualnych doświadczeń, wrodzonej emocjonalności, stopnia przywiązania, a część objawów może być obserwowana po powrocie opiekuna do domu (oddawanie moczu, agresja). Przyczyną zaburzeń separacyjnych może być czasowa lub stała utrata obiektu przywiązania w sytuacjach takich jak pozostawienie na stałe lub czasowo w schronisku, pobyt w szpitalu dla zwierząt czy hoteliku, ale też pozostawienie zwierzęcia samego w domu, co nie jest rzadką praktyką. Pojawienie się zaburzeń separacyjnych może być spowodowane również zmianą rutyny dnia, związaną np. ze zmianą pracy opiekuna i dłuższym przebywaniem poza domem. Częste są również przypadki pojawienia się ZZS po utracie zwierzęcia będącego ulubionym towarzyszem.

Badania zachowań

Zespół zaburzeń separacyjnych rozpoznano u gatunków społecznych, takich...