Dział: Terapia behawioralna

Widok kociego moczu poza kuwetą dla wielu opiekunów stanowi silny bodziec do natychmiastowego kontaktu z behawiorystą. Całe szczęście jednak, że z roku na rok rośnie liczba osób, które pierwsze kroki w takim przypadku kierują ku gabinetowi weterynarii, gdzie lekarz na podstawie kompletu badań ocenia stan zdrowia zwierzęcia. Dopiero po wykluczeniu podłoża medycznego możliwa jest dalsza praca nad zachowaniem, a w przypadku, gdy kwestie zdrowotna i behawioralna przenikają się ze sobą, podejmuje się działania dwutorowo. W niniejszym artykule opisana zostanie jedna z dwóch behawioralnych przyczyn brudzenia w domu – znakowanie moczem.

Pies wysoko wrażliwy będzie taki przez całe życie. To od nas zależy, czy jesteśmy w stanie zapewnić mu właściwy komfort i bezpieczeństwo.

W pierwszej części artykułu poruszone zostały kluczowe zagadnienia dotyczące mechanizmów biologicznych oraz sposobów powstawania emocji. W drugiej części postaramy się natomiast przedstawić Czytelnikowi zagadnienie frustracji i związanych z tym problemów z punktu widzenia praktyka, by ułatwić w ten sposób zagłębienie się w specyficzny świat.

Frustracja i agresja to dwa zachowania często mylone przez opiekunów kotów. Nic dziwnego – oba mogą wyglądać podobnie, a do tego bardzo się ze sobą łączą. Dlatego w poniższym tekście podjęłyśmy się trudnego zadania wyjaśnienia tego tematu tak, by rozwiać jak najwięcej wątpliwości.

Czy właściciel psa to synonim jego przewodnika? Oczywiście, że nie. Jako behawioryści codziennie w swojej praktyce borykamy się nie tylko z kwestią nauczenia naszych psich podopiecznych komend, odwrażliwieniem na konkretne bodźce czy ich socjalizacją – to wszystko nie miałoby racji bytu, gdybyśmy wcześniej nie nauczyli opiekuna szkolonego zwierzęcia odpowiedniego postępowania ze swoim pupilem. To naszym zadaniem jest sprawić, aby opiekun psa stał się także jego przewodnikiem.

Temat żałoby przeżywanej po śmierci lub stracie zwierzęcia w odniesieniu do ludzi w dalszym ciągu nie jest społecznie rozumiany i dość często bywa bagatelizowany. I choć dostępne są badania (opublikowane np. w Society and Animals w 2002 r.), które wykazują, że śmierć zwierzęcia towarzyszącego może być tak samo druzgocząca jak utrata ludzkiego członka rodziny, to problem ten nadal jest trywializowany. Jeżeli więc społeczeństwo odmawia prawa do przeżywania żałoby po psie (lub innym zwierzęciu) człowiekowi, to tym trudniej przekonać ludzi do przyzwolenia na odczuwanie żałoby przez psa.

Kocia agresja jest jednym z najczęstszych powodów poszukiwania pomocy u specjalistów z zakresu zachowania kotów. Agresywny kot stanowi realne zagrożenie dla swojego otoczenia – rany powstałe na skutek zadrapania lub ugryzienia kota są bolesne i zwykle goją się bardzo źle. Z tego względu bardzo ważne jest, aby interweniować, jak tylko wystąpią pierwsze symptomy zmiany zachowania u kota.

W ciągu ostatnich dwóch lat można było zaobserwować wzmożoną liczbę adopcji. Dwa lata temu pandemia i lockdown sprzyjały decyzjom o zaadoptowaniu zwierzęcia. Obecnie wojna w Ukrainie i chęć niesienia pomocy ratowanym stamtąd kotom i psom sprawiły, że osób chętnych do przygarnięcia psa lub kota jest coraz więcej. Ale co dalej?