Co „mówi” ogon?

Psy nie komunikują się pojedynczymi „słowami”. Używają całego swojego ciała, tworząc „zdania”, których znaczenie zależy od sytuacji, relacji czy stanu emocjonalnego. Co oznacza machanie ogonem? To zależy! 

Cud bioinżynierii komunikacyjnej

Zaczniemy od fundamentalnego pytania: po co psom w ogóle ogon? Pierwotnie ogon funkcjonował jako integralny element systemu stabilizacji centralnej (tzw. core stability), a fizyczne właściwości ogona, nierozerwalnie związane ze stanem pobudzenia nerwowo-mięśniowego, stały się fundamentem rozwoju złożonego systemu sygnalizacji społecznej.
Z anatomicznego punktu widzenia jest on wysoce wyspecjalizowanym, dynamicznym przedłużeniem kręgosłupa, głęboko zintegrowanym z kluczowymi strukturami mięśniowo-szkieletowymi tułowia. Natomiast z technicznego punktu widzenia składa się z łańcucha mobilnych kręgów ogonowych, których liczba waha się w zależności od rasy i indywidualnych cech genetycznych, zazwyczaj od 6 do 23. Kręgi te łączą się z resztą kręgosłupa poprzez kość krzyżową. Charakterystyczną cechą tej struktury jest stopniowe zmniejszanie się rozmiaru kręgów w kierunku wierzchołka ogona, co w połączeniu z krążkami międzykręgowymi działającymi jako amortyzatory zapewnia niezwykłą elastyczność i pozwala na precyzyjne, stopniowane ruchy. To właśnie ta budowa stanowi szkieletową podstawę dla szerokiego zakresu ruchów ogona.
Ruchy ogona są kontrolowane przez złożoną sieć mięśni, które działają w parach, umożliwiając precyzyjną, trójwymiarową kontrolę nad jego pozycją i ruchem. Złożona sieć mięśni, która nim porusza, nie jest przyczepiona tylko do kręgów ogonowych. Zakotwicza...