Behawiorysta zwierzęcy (COAPE), zoopsycholog (PAN). Specjalista terapii zachowania zwierząt DipCABT. Członek Polskiego Towarzystwa Etologicznego (PTEtol), współzałożycielka i członek Stowarzyszenia Behawiorystów i Trenerów COAPE.
Od ponad 15 lat działa aktywnie na rzecz bezdomnych zwierząt. Od 10 lat prowadzi prywatną praktykę pod marką Zooedukacja.pl, specjalizuje się w terapii zachowania kotów.
Koty domowe polują samodzielnie – ich ofiary są niewielkich rozmiarów, stąd nie ma konieczności, by polowały wspólnie, współpracując, jak to często ma miejsce np. u lwów. Jednak błędem jest wyciąganie z tego wniosku, że są samotnikami. Poza kontrolą człowieka koty żyją w grupach rodzinnych. Mogą też tworzyć kolonie (większe grupy, złożone z niespokrewnionych ze sobą osobników lub wielu grup rodzinnych) na skutek gromadzenia się w pobliżu ważnych zasobów (źródło pokarmu, dostępne kryjówki itd.).
Nadmiar w obszarze zachowań apetytywnych (związanych ze zdobywaniem i spożywaniem pokarmu) może przejawiać się w formie spaczonego łaknienia (pica). W artykule omówię pica w kontekście zachowania kotów domowych.
Podczas konsultacji behawioralnej ocenie podlega przede wszystkim zachowanie zwierzęcia, w tym jego przyczyny i konsekwencje. Behawiorysta przed wydaniem opinii opiera się nie tylko na bezpośredniej obserwacji, ale także na przeprowadzonym z opiekunami wywiadzie, by uzyskać możliwie jak najwięcej istotnych informacji. Dopiero na podstawie zebranych danych stawia hipotezę i ostatecznie, w porozumieniu z opiekunami zwierzęcia, przygotowuje plan działania.
Zwierzęta niepełnosprawne coraz częściej są otaczane dostosowaną do ich potrzeb, specjalistyczną opieką. To stosunkowo nowe zjawisko w Polsce, jeszcze kilkanaście lat temu takie zwierzęta były raczej usypiane.
Po co kotu szelki? Jak go nauczyć chodzenia w szelkach? W których będzie mu najwygodniej i będzie najbezpieczniejszy? Na te i inne pytania musimy znaleźć odpowiedź, jeśli chcemy być odpowiedzialnym opiekunem, który dba nie tylko o bezpieczeństwo, ale też o odpowiedni komfort życia swojego pupila.
Koty żyją obecnie już nie tylko „obok ludzi”, ale „z ludźmi”. Stały się zwierzętami towarzyszącymi, trzymanymi w domu ze względów emocjonalnych, kochanymi. Czy jednak zawsze wiemy, jak właściwie postępować z kociętami, by ich rozwój przebiegał prawidłowo i by nie miały problemów behawioralnych w dorosłym życiu?
O ściśle medyczny kontekst eutanazji opiekunowie zwierząt pytają lekarzy weterynarii. Jednak wyczerpująca dyskusja na ten temat powinna obejmować dodatkowo zagadnienia etyczne, etologiczne i psychologiczne. Czy mamy prawo ingerować w proces umierania? Jak sobie radzić ze śmiercią i żałobą po odejściu zwierzęcia?
Nieustające poszukiwanie rozwiązań, które przysłużą się zwierzętom na każdym etapie ich pobytu w schronisku, przygotowywanie zwierząt do adopcji i edukacja – to trzy rodzaje działalności schroniska dla bezdomnych zwierząt w Bydgoszczy, które decydują o jego sukcesie.
Wizyta w gabinecie weterynaryjnym wiąże się zazwyczaj ze stresem zarówno dla zwierzęcia, jak i dla właściciela. Szczególnie dotyczy to kotów, które w sytuacji zagrożenia stają się „trudnymi pacjentami”. Dlatego warto tak zorganizować gabinet i poczekalnię, aby zminimalizować traumatyczne doświadczenia zwierzęcia i uczynić wizytę przyjemniejszą dla niego i jego opiekuna oraz ułatwić pracę lekarzowi weterynarii.
W praktyce kociego behawiorysty problemy związane z agresją to chleb powszedni. Aby zapewnić bezpieczeństwo sobie, kotu i jego opiekunowi, należy stosować kilka podstawowych zasad. Ich przestrzeganie umożliwia również prawidłowy przebieg konsultacji, a co za tym idzie – postawienie właściwej diagnozy i sformułowanie adekwatnych zaleceń.
