Warsztat behawiorysty. Jak dobrze przeprowadzić wywiad podczas konsultacji behawioralnej

Wywiad ma na celu zebranie od opiekunów informacji na temat zachowania zwierzęcia, które ma zostać zmodyfikowane, historii problemu i okoliczności mu towarzyszących. Pozwala także zapoznać się ze szczegółami dotyczącymi jego codziennego funkcjonowania, upodobań i historii życia. Umożliwia wreszcie ocenę stosunku opiekunów do zwierzęcia i ich gotowości do zaangażowania się w terapię zachowania.
Wywiad nie jest marginalną częścią konsultacji. Uzupełnia obserwacje, a właściwie przeprowadzony, umożliwia zebranie danych, których nie da się uzyskać w inny sposób.

Zależność pomiędzy wywiadem a obserwacją

Poniżej przedstawiam różnego rodzaju zależności pomiędzy wywiadem i obserwacją. Przedstawiłam je w roku 2014, podczas wykładu na Zjeździe Stowarzyszenia Behawiorystów i Trenerów COAPE w Raszynie, na podstawie mojej wieloletniej praktyki w pracy z opiekunami zwierząt.
Im bardziej obfite informacje z wywiadu i obserwacji się pokrywają (uzupełniają się i potwierdzają wzajemnie), tym większa szansa na postawienie trafnej diagnozy, a na jej podstawie – prowadzenie skutecznej terapii zachowania. Optymalna sytuacja jest taka, że danych z wywiadu i obserwacji jest dużo i są spójne.
Pozornie idealną sytuacją jest całkowite pokrycie się tych dwóch zbiorów. W praktyce jednak oznaczałoby to, że ilość zebranych informacji jest bardzo niewielka albo ich interpretacja nie jest prawidłowa. Nie należy dążyć za wszelką cenę do uzyskania stuprocentowej spójności pomiędzy danymi z wywiadu i obserwacji, ponieważ nieuchronnie pojawiają się wśród nich takie, których nie da się powiązać. Kiedy na przykład w wywiadzie pojawia się przypuszczenie opiekuna, że kot mógł stracić fragment ogona w młodości poprzez przytrzaśnięcie drzwiami, niekoniecznie należy doszukiwać się jakiegoś związku tej informacji z tym, że podczas obserwacji kot nie...