Pies, widząc innego osobnika tego samego gatunku, odczuwa takie emocje jak obawa, strach czy przerażenie. Celowością zachowań jest odczucie ulgi, które pies może osiągnąć poprzez zatrzymanie lub oddalenie drugiego osobnika. Bardzo często w tego rodzaju agresji następuje dwustopniowe wzmocnienie – oprócz negatywnego (uniknięcie zagrożenia), zwierzę dąży do osiągnięcia efektu automatycznego, wewnętrznego, pozytywnego wzmocnienia. Podczas zachowania agonistycznego w organizmie psa uwalniane są związki chemiczne dające odczucie przyjemności – efekt nagrody.
W pracy z psami prezentującymi ten rodzaj agresji można stosować różne techniki. Dokonamy przeglądu tych, które są najczęściej stosowane oraz – w ocenie autora – skuteczne. Zostaną przedstawione zalety i wady poszczególnych sposobów oraz problemy, które mogą się pojawić w praktycznej pracy behawiorysty czy trenera terapeutycznego.
Na potrzeby tekstu „psami terapeutyzowanymi” będziemy nazywali psy prezentujące zachowania agresywne o opisanym wyżej podłożu, a „psami pozorującymi” te, które wykorzystywane są do terapii jako psy, przy których trenujemy z psem terapeutyzowanym.
POLECAMY
Zajęcia socjalizacyjne
Jest to jedna z najskuteczniejszych technik, które można stosować. Polega na odpowiednim doborze psa pozorującego do psa terapeutyzowanego lub stworzeniu odpowiedniej grupy socjalnej. Podczas wprowadzania psów pozorujących bardzo ważny jest ich odpowiedni dobór, tak aby ich cechy osobnicze pomagały psu terapeutyzowanemu poczuć się bezpieczniej.
Patrząc w sposób instrumentalny na wygaszanie zachowań, można stwierdzić, że pies terapeutyzowany powinien zrozumieć, iż zachowania agresywne nie przyniosą zewnętrznych korzyści (drugi pies się nie oddali), jednocześnie nie będzie ani agresywny, ani natarczywy, aby nie nasilać odczuwanego strachu u psa terapeutyzowanego. Jednak celem nie powinno być instrumentalne modelowanie zachowań, a działanie mające na celu zmiany nastawienia emocjonalnego...
