Tym razem skupimy się na niezwykłym mechanizmie, jakim jest węszenie, oraz opowiemy, w jaki sposób zabawki węchowe rozwijają psią kreatywność i pomagają rozwiązywać różnego rodzaju problemy behawioralne.
Kategoria: Artykuły z czasopisma
Niepokojącym zjawiskiem jest gromadzenie w domu niezliczonej ilości przedmiotów, które nie ma nic wspólnego z kolekcjonerstwem. Szczególnym rodzajem tego zaburzenia jest niekontrolowane zbieractwo zwierząt.
Wszyscy specjaliści pracujący ze zwierzętami od czasu do czasu w swojej praktyce zawodowej spotykają się z opiekunami zwierząt, którzy twierdzą, że żywią je metodą BARF. Mogą też używać nazwy RAW bądź dieta surowa. Niestety, jak pokazuje doświadczenie, bardzo często opiekunowie żywią zwierzęta błędnie, gdyż nie do końca wiedzą, czym jest dieta BARF. A takie błędy mogą być przyczyną wielu zaburzeń.
Postępowanie dietetyczne w przypadku wystąpienia nadwagi i otyłości na tle błędów żywieniowych wymaga przede wszystkim racjonalnego podejścia do komponowania dawek pokarmowych. Aby dobrze wykonać to zadanie, konieczne jest poznanie zagadnień fizjologii przewodu pokarmowego, roli poszczególnych składników pokarmowych oraz zasad postępowania w dietoterapii. Takie kompleksowe podejście pozwoli zrozumieć, skąd bierze się problem nadwagi i otyłości, ale co ważniejsze – jak mu zaradzić w sposób bezpieczny i zapewniający trwałość efektów.
Odwrażliwianie i przeciwwarunkowanie to dwie podstawowe metody modyfikacji zachowań niepożądanych u zwierząt. Można je stosować u wszystkich gatunków i w najrozmaitszych sytuacjach. Umiejętne odwrażliwianie i przeciwwarunkowanie to podstawa pracy każdego zoopsychologa, psychologa i trenera.
Podczas stosowania technik zmiany zachowania zwierzęcia opartych na warunkowaniach instrumentalnych (sprawczych) dużą rolę odgrywa zbieżność pomiędzy okolicznościami, w jakich dane zachowanie występuje, samym zachowaniem i jego następstwami.
Lęk separacyjny – lub, mówiąc bardziej precyzyjnie, zespół zaburzeń separacyjnych – to zjawisko dość dobrze znane i szczegółowo opisane, ale w odniesieniu do psów. Natomiast właściciele kotów z ogromnym zdumieniem i niedowierzaniem przyjmują informację, że ich kot cierpi właśnie z powodu zaburzeń separacyjnych.
Kot jest zwierzęciem szczególnie podatnym na doświadczanie emocji strachu i lęku. Duża ostrożność, połączona z typową dla gatunku strategią unikania niebezpieczeństw, przez tysiące lat wspierała przetrwanie kota w stanie dzikim i półdzikim. Niestety, w warunkach domowych stosowanie tych sprawdzonych strategii staje się często utrudnione lub wręcz niemożliwe.
Zachowania samonagradzające to każda czynność, która jest wzmacniana sama przez siebie, czyli grupa zachowań, które opłacają się zwierzęciu bez intencjonalnej nagrody ze strony właściciela. Choć w teorii zrozumienie istoty tych zachowań jest proste, w praktyce mogą one przysporzyć wielu problemów.
Zachowania przymusowe mają bardzo złożoną etiologię i wymagają długiej i żmudnej terapii, a także szerokiej diagnostyki. Wiadomo, że są związane z brakiem homeostazy, jednak przyczyn takich zachowań może być wiele.
Większość osób decydujących się przyjąć pod swój dach zwierzę towarzyszące chciałaby, aby to zwierzę zachowywało się w pewien konkretny sposób: by było kontaktowe, przyjaźnie nastawione i chętne do interakcji z opiekunem. W końcu co komu po kocie, który syczy, gryzie, nie chce się bawić lub całe życie spędza przerażony pod łóżkiem. Za minimalizowanie niepożądanych zachowań u dorosłych zwierząt w dużej mierze odpowiada prawidłowa socjalizacja. Przyjrzyjmy się zatem bliżej temu zagadnieniu.
Stałą częścią składową zachowań terytorialnych jest walka, co krótko i precyzyjnie zdefiniował amerykański zoolog, William Henry Burt, mówiąc, że: „terytorium jest obszarem bronionym przez zwierzę”. Badając implikacje koncepcji terytorializmu wśród zwierząt z punktu widzenia ewolucji, następcy Burta zastanawiali się nad trudnościami, przed którymi stają gatunki mocno terytorialne.