Zapraszamy do lektury trzeciego numeru czasopisma Animal Expert, w którym znajdziecie odpowiedzi na następujące pytania:
Konieczność rywalizacji z innymi przedstawicielami gatunku (i nie tylko) w celu utrzymania terenu, warunkuje określone zachowania kotów. Ekologia behawioralna rozróżnia dwie najprostsze formy konkurencji: eksploatację, czyli zużywanie zasobów z danego terytorium, oraz obronę zasobów, czyli demonstrację siły, a w ostateczności walkę z innymi osobnikami. Obrona zasobów niesie za sobą jeszcze jeden typ zachowania kotów, a mianowicie interferencję, czyli konkurencję, podczas której osobniki, wchodząc w interakcję ze sobą, jednocześnie zmniejszają efektywność działań łowieckich.
Badania wykazują, że zachowanie kota domowego znacznie różni się od behawioru jego wolno żyjącego odpowiednika. Koty żyjące z ludźmi kontrolują znacznie mniejsze terytoria. Behawioryzm kotów domowych cechuje ponadto mniejsza aktywność.
Zachowania kotów poruszających się wolno warunkuje fakt, że tworzą one grupy społeczne. W ich skład wchodzą głównie spokrewnione ze sobą samice oraz odchowane przez nie młode samce. Te drugie należą często do kilku różnych grup społecznych. Obfitość zasobów dostępnych na dużym terytorium wpływa znacząco na behawioryzm kotów – w takich warunkach rzadko dochodzi bowiem do rywalizacji wewnątrz grupy.
Zachowanie kota domowego objawia się w zupełnie inny sposób. Często nie ma on styczności z przedstawicielami swojego gatunku. Potrzeby związane z terytorialnością musi spełniać na obszarze domu lub mieszkania. Znacząco zmienia to zachowanie kota.
Zachowanie kota w kontekście posiadania terytorium opisuje Piotr Leszczyński.
BARF, czyli Biologically Appropriate Raw Food, oznacza biologicznie odpowiednie surowe pożywienie. Odwzorowuje ono sposób odżywiania się zwierząt w ich naturalnym środowisku. Warto zauważyć, że dieta BARF ewoluowała na przestrzeni lat, uwzględniając rozwój wiedzy na temat potrzeb żywieniowych psów i kotów. Obecnie w jej skład wchodzą następujące elementy:
Mięso – podstawa diety BARF. Można w niej wykorzystać każdy gatunek mięsa (wyjątek stanowią dziczyzna i mięsa chude). Należy jednak pamiętać o jego odpowiednim zróżnicowaniu. Zapewni to optymalny bilans aminokwasów i witamin.
Podroby – powinny stanowić ok. 15-25% diety kotów i psów. Bogate w witaminy i minerały, stanowią doskonałe uzupełnienie mięsnego posiłku. Należy jednak zachować umiar w podawaniu serca i wątroby.
Kości – źródło nienasyconych kwasów tłuszczowych, witamin A, D, E i K, a także wapnia i fosforu. W przypadku, gdy zwierzę nie może spożywać kości, należy suplementować wapń.
Warzywa i owoce – elementy opcjonalne. Niektóre psy czują się lepiej, gdy w ich diecie znajdują się produkty roślinne. Jeśli mowa o kotach, w większości przypadków są one zbędne.
Suplementy – mięso przemysłowe znacząco różni się od tego, którym zwierzę żywiłoby się w warunkach naturalnych. Brak suplementacji może skutkować więc niedoborami.
Pobudliwość to zdolność organizmu do reakcji na bodźce pochodzące ze środowiska. Nadpobudliwość z kolei polega na bardzo niskim progu wrażliwości na owe bodźce, przy jednoczesnym problemie z habituacją. Nadpobudliwy pies charakteryzuje się przede wszystkim zaburzeniami w sferze psychomotorycznej, sensorycznej i emocjonalnej. Diagnostyka opiera się więc głównie na rozpoznaniu takich objawów jak wzmożona aktywność, często prowadząca do wytarcia pazurów, zwiększona intensywność wokalizacji, nadwrażliwość oraz przesadne reakcje na bodźce. Czy tylko nadpobudliwy pies jest skłonny od takich zachowań? Okazuje się, że nie. Są to dość powszechne objawy, dlatego często dochodzi do błędów w diagnozie nadpobudliwości.
Praktyka pokazuje, że opieka nad psem nadpobudliwym wiąże się dla właściciela z niedogodnościami, takimi jak ciągłe poruszanie się zwierzęcia, zaczepianie i natarczywość. Nadpobudliwy pies, zgodnie z opisami przypadków zawartymi w artykule Agaty Kokocińskiej-Kusiak, ma także problemy z odpoczynkiem, a jego reakcje na bodźce środowiskowe są zbyt ekspresyjne.
Warto wspomnieć, że nieodpowiednia opieka nad psem może wzmocnić jego niepożądane cechy (np. skłonność do długotrwałej pracy). W takiej sytuacji zwierzę będzie odczuwać silną chęć wykorzystania nadmiarów energii. Niezabezpieczenie owej potrzeby może z kolei prowadzić do pojawienia się nadpobudliwości. Właściwa opieka nad psem prawdopodobnie może zapobiec tego typu sytuacjom.
