Psy, jako zwierzęta społeczne, wykształciły szeroki wachlarz zachowań służących porozumiewaniu się z innymi osobnikami swojego gatunku. Potrafią przekazywać nie tylko informacje na temat swojej tożsamości, ale też stanów emocjonalnych, wieku, płci, stanu zdrowia czy granic swojego terytorium. Jak to robią? I czy możemy odczytać wszystkie sygnały?
Dział: Profilaktyka zdrowotna i diagnostyka
Spośród emocji i procesów regulujących zachowanie najważniejszym dla przetrwania jest strach. Ta błyskawicznie pojawiająca się awersyjna emocja, której towarzyszą silne pobudzenie fizjologiczne oraz pierwotne, ewolucyjnie wrodzone zachowania, jest zapisywana w głębokich strukturach mózgu na podstawie jednego doświadczenia.
Koty to zwierzęta z bardzo mocno rozwiniętym systemem komunikacji, który obejmuje wiele elementów. Aby dobrze porozumieć się z kotem, warto bliżej zapoznać się z jego językiem. Pomaga to w uniknięciu wielu kłopotów i znacząco poprawia relację na linii człowiek – zwierzę.
Większość osób decydujących się przyjąć pod swój dach zwierzę towarzyszące chciałaby, aby to zwierzę zachowywało się w pewien konkretny sposób: by było kontaktowe, przyjaźnie nastawione i chętne do interakcji z opiekunem. W końcu co komu po kocie, który syczy, gryzie, nie chce się bawić lub całe życie spędza przerażony pod łóżkiem. Za minimalizowanie niepożądanych zachowań u dorosłych zwierząt w dużej mierze odpowiada prawidłowa socjalizacja. Przyjrzyjmy się zatem bliżej temu zagadnieniu.
Stałą częścią składową zachowań terytorialnych jest walka, co krótko i precyzyjnie zdefiniował amerykański zoolog, William Henry Burt, mówiąc, że: „terytorium jest obszarem bronionym przez zwierzę”. Badając implikacje koncepcji terytorializmu wśród zwierząt z punktu widzenia ewolucji, następcy Burta zastanawiali się nad trudnościami, przed którymi stają gatunki mocno terytorialne.
Pobudliwość, ogólnie rzecz ujmując, to zdolność organizmu do reakcji na bodźce docierające z otaczającego środowiska. Określa ona zdolność komórki do zmiany stanu czynnościowego pod wpływem czynników fizycznych lub chemicznych.
Aby postawić trafną diagnozę i właściwie sformułować zalecenia terapeutyczne dla psa i jego opiekuna, konieczne jest dokonanie oceny i obserwacji zwierzęcia. Jak wykorzystać model EMRA do oceny zachowań agresywnych na podłożu lękowym w stosunku do obcych osób?
Koty, choć są z natury drapieżnikami, w warunkach normalnych nie wykazują zachowań agresywnych bez przyczyny. Co zrobić, kiedy kot nagle zaczyna przejawiać agresję wobec swojego opiekuna? Jak zdiagnozować przyczynę takiego zachowania?
Wiadomo już, że kot domowy to gatunek społeczny, który w zależności od obfitości zasobów może żyć zarówno samotnie, jak i w grupach o różnym składzie i liczebności. Czy oznacza to zatem, że mamy pełną swobodę wyboru wielkości i składu kociego stada w naszym domu? Niestety, nic z tych rzeczy…
Zarządzanie bólem to jedno z czołowych zagadnień współczesnej weterynarii. Pierwszymi wskaźnikami bólu są zmiany w zachowaniu, dlatego tak istotne jest, aby ludzie, którzy opiekują się zwierzętami, potrafili rozpoznawać zmiany zachowania świadczące o występowaniu bólu u swoich podopiecznych. To pozwoli im ocenić stan zwierzęcia, określić natężenie bólu i stopień cierpienia oraz podjąć właściwe działania mające na celu jego złagodzenie.
Przez wiele lat kot domowy był postrzegany jako gatunek samotniczy, wchodzący w interakcję z innymi osobnikami wyłącznie na czas rozrodu i odchowu młodych. I choć pogląd ten nadal jest dość powszechny (nie tylko pośród opiekunów kotów, lecz także osób zawodowo lub społecznie pracujących ze zwierzętami), badania ostatnich dekad jasno dowodzą, że system socjalny kota domowego jest znacznie bardziej skomplikowany i wyrafinowany niż dotychczas uważano.
Psom, tak jak ludziom, zęby mogą sprawiać ból i dyskomfort. Przyczyny mogą być różne - brak higieny skutkujący odkładaniem się kamienia nazębnego i stanem zapalnym przyzębia, złamanie zęba czy starcie szkliwa, a także uwarunkowania osobnicze czy genetyczne. Bez względu jednak na przyczynę bólu jedno jest stałe i niezmienne - pies sam nie poprosi o pomoc.