Zatrucie grzybami u psów

Zatrucie grzybami u psów

O zatruciach trującymi grzybami wśród ludzi w sezonie jesiennym słyszymy bardzo dużo. W mediach regularnie pojawiają się ostrzeżenia dla grzybiarzy i informacje, jak rozpoznać trującego grzyba w lesie. Dla mniej doświadczonych jest to niezwykle trudne, gdyż w pewnych fazach rozwoju niektóre trujące grzyby są niemal identyczne z tymi jadalnymi. Postępowanie medyczne w przypadku takich zatruć nie zawsze przynosi oczekiwane rezultaty i niekiedy kończy się śmiercią. Niewiele osób zdaje sobie sprawę, że podobnie jest u psów. Ich właściciele często nie wiedzą, czy i jakie grzyby mogą zaszkodzić pupilom. Czy psy są w ogóle zainteresowane grzybami? Jakie objawy powinny nas od razu zaniepokoić? Odpowiedź na te pytania znajdziecie w tym artykule.

Na wstępie podkreślmy, że grzyby jadalne dla ludzi są też nieszkodliwe dla psów. Dostarczają im nawet wartościowych minerałów, witamin czy, o czym wie niewielu, białka. Oczywiście, nie są one w psiej diecie niezbędne. Jednak prawdziwe i poważne zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia psa stanowią grzyby niejadalne i trujące, z których część potrafi błyskawicznie całkowicie zniszczyć wątrobę.

Dlaczego psy w ogóle jedzą grzyby – do końca nie wiadomo. Niektóre psy przez całe życie nie spojrzą na grzyba, nie powąchają go nawet, nie mówiąc o zjedzeniu. Jednak są też psy szczególnie zainteresowane kolorowymi kapeluszami czy ciekawymi kształtami grzyba. Atrakcyjny wygląd jako pierwszy przyciąga psią uwagę. Mięsista struktura czy interesujący zapach grzyba również mogą okazać się na tyle ciekawe, by go zjeść. Część psów dodatkowo kojarzy smak grzybów ze smacznymi potrawami, które wcześniej jadły – w szczególności wtedy, gdy bywają dokarmiane ze stołu, a właściciel to prawdziwy grzybiarz. Podjadanie grzybów nierzadko zdarza się również u ciekawskich i wszędobylskich szczeniąt czy też u psów szczególnie żarłocznych.

Grzyby występują nie tylko w lesie, ale też w przydomowych ogrodach, na trawnikach miejskich czy w parkach. Rosną w zacienionych i wilgotnych miejscach, w mchach czy też na korze, którą podsypywane są klomby. Do największej liczby zatruć grzybami u psów dochodzi w okresie letnio-jesiennym. Grzyby do wzrostu potrzebują ciepła, ale też wilgoci, dlatego w tych miesiącach odnotowuje się ich największą liczbę. Warto tu podkreślić, że niektóre grzyby na pozór wyglądające na „niegroźne” mogą po zjedzeniu być przyczyną poważnych zatruć. Czerwonego muchomora każdy z daleka rozpozna i krzyknie komendę „zostaw”, gorzej z innymi grzybami, tymi niepozornymi, niekolorowymi i malutkimi, rosnącymi przy kompoście czy między krzewami. Najgorsza i, niestety, dość częsta jest sytuacja, gdy pies pozostający bez kontroli zje trujące grzyby, a właściciel znajduje go z ciężkimi objawami, nie wiedząc, jaka jest przyczyna tego stanu.

Objawy

Pierwsze objawy kliniczne występujące na skutek działania toksyn zawartych w niektórych grzybach mogą pojawić się już po 20 minutach od ich połknięcia. W przypadku innych grzybów, np. z rodzaju muchomorów, pierwsze objawy są często niezauważalne przez właściciela, a w ciągu kolejnych 6–8 dni doprowadzają do śmierci psa. Tak więc objawy chorobowe zależą przede wszystkim od tego, z jakim grzybem, a w zasadzie z jakimi toksynami pies miał do czynienia.

Według literatury medycznej, grzyby trujące można podzielić według objawów, jakie wywołuje ich zjedzenie, oraz czasu, w jakim po spożyciu występują. W takim przypadku wyróżniamy 4 kategorie: A–D. Istnieje też podział w zależności od toksyn, jakie znajdują się w danym grzybie (tabela). Nomenklatura i szczegółowa klasyfikacja grzybów nie są tu jednak najważniejsze. Generalnie grzyby mogą być nefrotoksyczne (toksyny uszkadzają kanaliki nerkowe), hepatotoksyczne (toksyny uszkadzają wątrobę), neurotoksyczne (uszkadzające układ nerwowy), halucynogenne oraz takie, które wywołują objawy żołądkowo-jelitowe. Ta kategoryzacja pokazuje przede wszystkim, jak różnorodne mogą być objawy z tytułu zatruć grzybami. Niektóre grzyby mają kilka toksyn o wielokierunkowym działaniu. Obserwowane wśród psich pacjentów są zarówno niewielkie objawy gastryczne w postaci pojedynczych wymiotów, jak i ciężkie zaburzenia neurologiczne. Zaawansowanie i rodzaj objawów zależą od ilości i rodzaju wchłoniętych w przewodzie pokarmowym toksyn.

Do najczęstszych objawów należą:

• wymioty,
• biegunka,
• nadmierne ślinienie się,
• odwodnienie,
• ostry, bolesny brzuch,
• apatia, osowiałość, chwiejny chód,
• osłabienie, a nawet letarg,
• żółtaczka,
• nadmierne pragnienie lub brak apetytu.

Dodatkowo mogą pojawić się objawy z układu neurologicznego:

• drgawki,
• ataki padaczkowe,
• oczopląs,
• śpiączka,
• nienaturalne zachowania psychiczne.
• Najczęstsze powikłania:
• ostra niewydolność wątroby,
• ostra niewydolność nerek,
• zespół wewnątrznaczyniowego wykrzepiania (DIC),
• śmierć.

Postępowanie lecznicze

Leczenie zatruć grzybami jest leczeniem podtrzymującym i objawowym. Identyfikacja grzyba w tej sytuacji nie jest niezbędna, ponieważ każde zatrucie traktowane jest jednakowo. Pacjent po szybkim badaniu klinicznym powinien mieć wywołane wymioty, aby pozbyć się trujących toksyn z żołądka w celu zapobieżenia ich dalszego wchłaniania się w przewodzie pokarmowym. Można sprowokować taki odruch jedynie w przypadku, gdy czas od zjedzenia grzybów nie jest dłuższy niż dwie godzin...