Każdy z nas indywidualnie odczuwa temperaturę. Są okresy w ciągu roku, kiedy chodzę w kurtce, czapce i szaliku, a mój partner obok… w krótkich spodenkach. Tak samo jest z psami – różnią się między sobą diametralnie wielkością, rodzajem sierści i aktywnością. Dlatego nie ma uniwersalnej porady, kiedy i jak ubierać psa.
Dział: Profilaktyka zdrowotna i diagnostyka
Przyjmuje się, że pies przestaje być szczeniakiem, gdy zakończy się jego wzrost. Sam wzrost kostny bardzo łatwo zauważyć na badaniach rentgenowskich, wykonanych np. w ramach wczesnej profilaktyki układu ruchu, szczególnie u ras, które są predysponowane do chociażby dysplazji stawów biodrowych. Wówczas na zdjęciu widoczna jest chrząstka wzrostowa w kościach długich. Warto przy tym wiedzieć, że do ok. 4. miesiąca życia psy różnych ras dorastają mniej więcej tak samo i dopiero na dalszych etapach rozwoju pojawiają się coraz większe różnice osobnicze. Umowne zakończenie okresu szczenięcego definiuje przede wszystkim rasa lub – w przypadku kundli – docelowa wielkość psa.
Koty generalnie uznaje się za zwierzęta czyste. Zdarza się jednak, że nie są w stanie samodzielnie zadbać o swoją higienę. Szczególnie częstymi problemami, z jakimi zgłaszają się do groomera klienci, jest kołtunienie się szaty kotów ras długowłosych oraz obfite linienie. Dlatego warto wiedzieć, jak dbać o naszego kociego pupila.
Okres wiosenno-letni jest czasem, który ludzi motywuje do działania. Zwykle w ciepłych miesiącach dużo więcej czasu spędzamy na świeżym powietrzu, równocześnie częściej towarzyszą nam tam nasi czworonożni przyjaciele. Wspólny czas, eksploracje terenu, zabawy na zewnątrz są ważne – zarówno dla stymulacji psychicznej psów, kondycji ich organizmu, jak i dla zacieśniania relacji między psem a człowiekiem. Ważne, aby w tym kuszącym błogą wakacyjną beztroską okresie nie stracić z oczu czujności dotyczącej psiego zdrowia i bezpieczeństwa.
Układ nerwowy u zwierząt stanowi główne centrum kontroli całego organizmu. W każdej sekundzie przetwarza on setki informacji, aby odpowiedzieć na bodźce z zewnątrz i zapewnić zwierzęciu odpowiednią reakcję w środowisku. Sama neurologia weterynaryjna to trudny temat ze względu na skomplikowaną naturę samego układu nerwowego, niezliczone szlaki, nerwy, podziały i związane z nimi schorzenia, a uszkodzenie któregokolwiek z elementów układu nerwowego powoduje dosyć charakterystyczne objawy kliniczne.
Termin profilaktyka wywodzi się z języka greckiego (prophylassein) co oznacza „strzec się, zapobiegać”. W praktyce znaczenie to wiąże się z zapobieganiem niekorzystnym zjawiskom, wypadkom. Popularna zasada „lepiej zapobiegać niż leczyć” ma swoje zastosowanie nie tylko w medycynie ludzkiej, ale również w weterynarii. Pupil nie przekaże nam wprost, że jego samopoczucie uległo pogorszeniu.
Fizjoterapia kotów to dosyć nowa dziedzina w zoofizjoterapii, ponieważ zwierzęta te posiadają zestawy cech, które pozwalają na wykorzystanie dodatkowych metod w czasie rehabilitacji, a uniemożliwiają użycie innych. Terapeuta w pracy z nimi powinien zachować szczególną ostrożność, ponieważ w przypadku przekroczenia punktu tolerancji u kota może dojść do ugryzienia bądź podrapania, również bez ostrzeżenia.
Wspólne wyjścia do lasu są szansą na naukę psio-ludzkiej rozmowy, w wyciszającym otoczeniu, z dala od nie zawsze przyjaznych ludzi. Leśna sceneria wpływa kojąco na psa i jego przewodnika, odciąża zszargany układ nerwowy, odsłania dobre strony natury.
Przerwanie ciągłości kości, do którego dochodzi pod wpływem siły zewnętrznej – tak można zdefiniować złamanie. Na jakość i szybkość gojenia się złamań kości będzie wpływało wiele czynników, a bardzo ważnym elementem pomagającym w usprawnianiu zwierzęcia po złamaniach jest fizjoterapia.
Wykorzystując metody molekularne naukowcy potwierdzili, że wilki w Polsce zarażają się różnymi patogenami roznoszonymi przez kleszcze. Najczęściej obecny jest u nich pasożytniczy pierwotniak wywołujący babeszjozę.
Jak pokazują badania, roznoszenie się wirusa ptasiej grypy na inne gatunki, w tym ssaki, wcale nie jest niczym niezwykłym. Choć patogen wywodzi się z Chin (a konkretnie z południowo-chińskich kurników, gdzie po raz pierwszy zarejestrowano go i opisano w 1996 roku), to jednak z czasem rozniósł się na inne kontynenty i obecnie spotykamy go nie tylko w Europie, ale też w Afryce i obu Amerykach.
Odczuwanie strachu i lęku stanowi jeden z najbardziej pierwotnych stanów emocjonalnych, naturalnych zarówno dla ludzi, jak i dla zwierząt. W sytuacjach potencjalnego lub realnego zagrożenia organizm, broniąc się przed nim, wyzwala szereg reakcji pozwalających uniknąć niebezpieczeństwa. Te reakcje, choć ewoluowały wraz z rozwojem gatunków, pozostają kluczowymi mechanizmami przetrwania, które wciąż wpływają na nasze zachowanie i funkcjonowanie w obecnej rzeczywistości. Czasem jednak współczesny świat stawia przed nami tak wiele wyzwań, że organizm może potrzebować dodatkowego wsparcia w radzeniu sobie ze stresem i lękiem. Jak zapewnić tego typu pomoc swoim domowym zwierzętom?