Zapoznanie psa i kota – jak przeprowadzić ten proces z opiekunami?

Podczas pracy z klientem warto pokazać mu perspektywę obu zwierzaków. Weźmy taki przykład: klient ma kota, który mieszka z nim od kilku lat. Jest jedynym zwierzakiem w ich domu. Cała uwaga i przestrzeń były do tej pory wyłącznie do jego dyspozycji. Sporadycznie pojawiały się w domu zapachy innych zwierząt, a już w szczególności psów. Kot doskonale wie, gdzie znajdują się jego ulubione miejsca, gdzie wydaje się jedzenie, a gdzie jest miejsce do odpoczynku. Każdy mruczek dzieli w ten sposób dom na strefy, dzięki temu czuje się w danym środowisku bezpiecznie. W momencie, gdy do jego domu wchodzi psiak, zmienia się bardzo dużo: nagle pachnie czymś innym, dynamika jego rodziny się zmienia, rutyna opiekunów również, bo trzeba wstawać z psiakiem na spacer. Do tego dochodzi dzielenie się rzeczami i uwagą właścicieli. Sporo zmian jak na jednego kota. 
Bardzo lubię porównywać to do sytuacji, kiedy na studiach wynajmujemy pokój z innymi lokatorami. Każdy z nas ma jakieś swoje nawyki i przyzwyczajenia, które w konfrontacji z innymi ludźmi mogą bardzo od siebie odbiegać. Po wprowadzeniu się do takiego mieszkania „nowi” czasem odruchowo zmieniali ustawienie rzeczy w kuchni czy łazience, która jest przestrzenią wspólną. Lokatorzy, którzy już tam mieszkają, niekoniecznie będą podzielać naszą perspektywę zmiany otoczenia. Musimy zatem jakoś się dogadać.
Tak samo jest ze zwierzętami – zarówno dla kota, jak i dla psa taka sytuacja jest trudna i przede wszystkim nowa. A wszystko, co nowe i nieznane, może budzić obawę. Dlatego warto mieć pełen obraz sytuacji, w jakiej stawiam...