Zachowania agresywne w stosunku do ludzi należą do najczęstszych problemów, z którymi zwracają się do mnie opiekunowie psów. Dość często mają oni większe zaufanie do mężczyzn jako konsultantów niż do kobiet. Może wynikać to z tego, że myśl, iż mężczyzna poradzi sobie w sytuacji kryzysowej, daje im poczucie bezpieczeństwa. Oczywiście, tworzenie takich stereotypów może być mylne, gdyż skuteczność zależy od odpowiedniej oceny problemu oraz dobrze dopasowanych technik pracy z psem, a nie od „mocnej ręki” konsultanta.
Jak już wspomniano, u psów wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje agresji – afektywną i nieafektywną. Ten drugi rodzaj najczęściej występuje jako agresja łowcza, wynikająca z chęci osiągnięcia przyjemności, radości czy wręcz ekstazy związanej z pogonią za człowiekiem (najczęściej uciekającym), chwyceniem czy szarpaniem ubrania lub uszkodzeniem ciała. Ofiarami takiej agresji często są biegacze, rowerzyści czy biegające dzieci.
Dziś zajmiemy się jednak pierwszym rodzajem agresji – afektywnej – wynikającej z poczucia zagrożenia. Gdy pies czuje się zagrożony, może reagować ucieczką bądź zastygnięciem, może też próbować „negocjować” lub atakować. Zwykle, gdy trzy pierwsze strategie nie dają pożądanego efektu, pies wybiera atak. Ważne, abyśmy zrozumieli kontekst emocjonalny takiego zachowania. Zwykle zwierzę odczuwa strach, czasem dodatkowo frustrację, gdy nie ma możliwości ucieczki. Zredukowanie strachu czy frustracji wywołuje odczucie ulgi. W kontekście środowiskowym zatem najczęściej służy ono zatrzymaniu lub oddaleniu zagrożenia.
Różnice w komunikowaniu się psów i ludzi
Bardzo ważnym elementem podczas oceny zachowań agresywnych w stosunku do ludzi jest zrozumienie różnic w komunikacji ludzi i psów. Ludzie często nieświadomie wykonują gesty, które są odbierane przez psy jako sygnały grożące. Zachowują się tak zarówno opiekunowie, jak i goście czy przechodnie, gdy pies jest w towarzystwie opiekuna. Najczęstsze prezentowane przez ludzi sygnały, które sprawiają, że psy czują się zagrożone, to:
- patrzenie psu prosto w oczy,
- podchodzenie na wprost,
- nachylanie się i ograniczanie psu
- swobody,
- wyciąganie ręki nad głowę psa,
- utrzymywanie głowy człowieka na wysokości głowy psa.
Ludzie chcą w ten sposób okazać psu przyjacielskie intencje, a nieświadomie przekazują intencje grożące. Gdy pies ma możliwość odejścia (np. gdy biega bez smyczy w parku), zwykle wybierze oddalenie się od człowieka. Pr...
