Jak przebiega optymalny rozwój kotów?

Koty „awansowały” ze zwierząt żyjących w pobliżu ludzkich domostw, mających ograniczać populację gryzoni, do roli bardzo bliskich towarzyszy człowieka, utrzymywanych wewnątrz domów zwykle wyłącznie ze względów emocjonalnych, a nie praktycznych. Wraz ze społeczną zmianą stosunku ludzi do kotów zmieniły się oczekiwania wobec zachowania tych zwierząt i jednocześnie uległy zmianie warunki (środowisko), w jakich się ono kształtuje. Jakość relacji kot – człowiek i zadowolenie obydwu stron z dzielenia wspólnej, zwykle bardzo ograniczonej przestrzeni w dużej mierze zależy od tego, jak przebiegał rozwój kociąt.

W artykule omówię trzy etapy rozwoju kociąt i ich znaczenie dla zachowania kota w dorosłym życiu:

• faza neonatalna (do ukończenia trzeciego tygodnia życia),
• faza socjalizacji (do ukończenia 7.–8. tygodnia życia),
• faza młodzieńcza (do około 18.–20. tygodnia życia, kiedy rozpoczyna się dojrzewanie płciowe).

Faza neonatalna

Kocięta do osiągnięcia trzeciego tygodnia życia (w tym czasie wyrzynają się pierwsze zęby) są całkowicie zależne od matki (karmienie, termoregulacja, pielęgnacja itd.). W bardzo ograniczonym stopniu wchodzą w interakcje z otoczeniem. Wydawałoby się więc, że jedyne, co można zrobić dla ich rozwoju w tym czasie, to zadbać o stworzenie kotce po porodzie optymalnych warunków, by mogła w spokoju opiekować się kociętami. Oczywiście, stan odżywienia kotki i zapewnienie jej środowiska, w którym czuje się bezpieczna, mają kluczowe znaczenie dla odchowania miotu kociąt. Jednak nauka wskazuje, że w tym szczególnym okresie życia kociąt świadoma ingerencja człowieka może mieć na nie pozytywny wpływ.

Eksperymenty przeprowadzone na kilku gatunkach ssaków wykazały, że u zwierząt, których rozwój przebiega podobnie jak u kotów (pierwszy okres życia z zamkniętymi oczami, w połączeniu z dużą wrażliwość na dotyk, zmianę temperatury otoczenia i ruch), dostarczanie bodźców określonej ilości i jakości stymuluje rozwój.
Podczas jednego z badań wyciągano noworodk...