Zapalenia stawów u psów – CZĘŚĆ 2

Profilaktyka zdrowotna i diagnostyka Otwarty dostęp

Choroby zapalne stawów to skutek nie tylko pewnych nabytych schorzeń, ale także wrodzonych skłonności i nieprawidłowości. W drugiej części rozważań nad zapaleniami stawów u psów zostanie omówionych kilka innych schorzeń przebiegających z zapaleniem stawów, gdzie część z nich będzie wymagała interwencji na wczesnym etapie życia, kiedy to właściciel najczęściej nie spodziewa się konieczności podejmowania decyzji o operacji pupila. Cechą wspólną niżej omówionych schorzeń – oprócz wywoływania procesów zapalnych w stawie – jest to, iż nieodpowiednio, zbyt późno lub w ogóle nieleczone mogą i najprawdopodobniej będą prowadzić do osteoartrozy, czyli choroby zwyrodnieniowej stawów.

Najczęściej diagnozowane wrodzone problemy ortopedyczne to dysplazje stawów biodrowych (hip dysplasia, HD) i łokciowych (elbow dysplasia, ED). Obowiązkowe badania RTG w ich kierunku u psów przeznaczonych do dalszej hodowli nie spowodowały jednak znacznej poprawy w kwestii częstości występowania tego schorzenia. Przyjmuje się, że komponenta genetyczna w 70% odpowiada za wystąpienie tych nieprawidłowości, a pozostałe 30% to czynniki środowiskowe, takie jak zbyt bogata dieta, urazy biodra lub łokcia i zbyt duże obciążenie treningiem. Kojarzenie osobników wolnych od dysplazji nie daje stuprocentowej pewności, że nie urodzą się szczenięta HD+ i vice versa, gdyż nie znamy liczby par genów warunkujących ich powstanie. 

POLECAMY

HD

Obciążone genetycznie szczenięta rodzą się z prawidłowymi stawami, a niestabilność prowadząca do dysplazji rozwija się u nich stopniowo. Pierwsze objawy, takie jak kulawizna, trudności w podnoszeniu się, ograniczone odwodzenie kończyn czy charakterystyczny chód (tzw. królicze kicanie), pojawiają się od około 6. miesiąca życia i zazwyczaj mają charakter ostry. Jest to okres najszybszego wzrostu zwierzęcia, za którym poniekąd nie nadąża siła mięśni i więzadeł, których zadaniem jest stabilizacja stawów. Dlatego też do ras predysponowanych należą przede wszystkim rasy duże i olbrzymie. Dalsza ewolucja objawów przypomina postępujące zwyrodnienie stawów, do którego zresztą prowadzi.

Patogeneza schorzenia polega na rozluźnieniu więzadeł i torebki stawowej otaczających stawy, co prowadzi do przemieszczania się głowy kości udowej czy ramiennej poza panewkę, czego konsekwencją są nadwichnięcia, zwichnięcia i deformacje prowadzące do bolesności. W 80% przypadków schorzenie to dotyka stawów po obu stronach. 

W zależności od stopnia HD FCI wyróżnia obecnie 5 klas: 
    A – stawy wolne od dysplazji, idealn...

Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.

Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się.

Przypisy