Najczęściej diagnozowane wrodzone problemy ortopedyczne to dysplazje stawów biodrowych (hip dysplasia, HD) i łokciowych (elbow dysplasia, ED). Obowiązkowe badania RTG w ich kierunku u psów przeznaczonych do dalszej hodowli nie spowodowały jednak znacznej poprawy w kwestii częstości występowania tego schorzenia. Przyjmuje się, że komponenta genetyczna w 70% odpowiada za wystąpienie tych nieprawidłowości, a pozostałe 30% to czynniki środowiskowe, takie jak zbyt bogata dieta, urazy biodra lub łokcia i zbyt duże obciążenie treningiem. Kojarzenie osobników wolnych od dysplazji nie daje stuprocentowej pewności, że nie urodzą się szczenięta HD+ i vice versa, gdyż nie znamy liczby par genów warunkujących ich powstanie.
POLECAMY
HD
Obciążone genetycznie szczenięta rodzą się z prawidłowymi stawami, a niestabilność prowadząca do dysplazji rozwija się u nich stopniowo. Pierwsze objawy, takie jak kulawizna, trudności w podnoszeniu się, ograniczone odwodzenie kończyn czy charakterystyczny chód (tzw. królicze kicanie), pojawiają się od około 6. miesiąca życia i zazwyczaj mają charakter ostry. Jest to okres najszybszego wzrostu zwierzęcia, za którym poniekąd nie nadąża siła mięśni i więzadeł, których zadaniem jest stabilizacja stawów. Dlatego też do ras predysponowanych należą przede wszystkim rasy duże i olbrzymie. Dalsza ewolucja objawów przypomina postępujące zwyrodnienie stawów, do którego zresztą prowadzi.
Patogeneza schorzenia polega na rozluźnieniu więzadeł i torebki stawowej otaczających stawy, co prowadzi do przemieszczania się głowy kości udowej czy ramiennej poza panewkę, czego konsekwencją są nadwichnięcia, zwichnięcia i deformacje prowadzące do bolesności. W 80% przypadków schorzenie to dotyka stawów po obu stronach.
W zależności od stopnia HD FCI wyróżnia obecnie 5 klas:
A – stawy wolne od dysplazji, idealn...
