Mamy skłonność do myślenia, że psy postrzegają świat tak samo jak my, ale nie jest to prawdą. Psy żyją w świecie zapachów, podczas gdy nasza percepcja opiera się głównie na wzroku. Oko zarówno psa, jak i człowieka ma dwa rodzaje receptorów światłoczułych umieszczonych na siatkówce. Czopki umożliwiają widzenie kolorów przy dobrym oświetleniu, czyli widzenie fotopowe. Pręciki natomiast pozwalają na widzenie skotopowe, czyli przy małej ilości światła. Człowiek ma trzy rodzaje czopków wrażliwych na kolory: czerwony, zielony i niebieski. Daje nam to możliwość rozróżnienia ok. 10 mln kolorów. Psy natomiast mają tylko dwa rodzaje czopków, umożliwiające widzenie odcieni żółtego oraz niebieskiego. Być może psy nie widzą tylu kolorów co my, za to zostały przystosowane do lepszego widzenia w półmroku. Jest to zrozumiałe, biorąc pod uwagę ich drapieżny tryb życia. Psie oko ma większą źrenicę, większą soczewkę oraz większą liczbę pręcików odpowiadających za widzenie słabego światła. Dodatkowo wyposażone jest w makatę odblaskową, która przechwytuje i ponownie kieruje promienie świetlne na siatkówkę. To dzięki makacie oczy psów we fleszu aparatu czy w silnym reflektorze świecą żółtym lub zielonym blaskiem.
W porównaniu z psami naszą słabą stroną jest zmysł węchu. Większość psów jest w stanie wykryć tak niewyobrażalne stężenie, jak jedna cząsteczka na trylion. Dla porównania człowiek ma od dziesięciu do stu tysięcy razy mniej wrażliwy węch. Psie nosy mają bardzo rozległy nabłonek węchowy, który licznymi nerwami połączony jest z mózgiem. Dysponują też strukturami, których ludzie nie mają wcale lub które występują u nas w formie szczątkowej. Specjalny narząd Jacobson...
Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
