Wpływ kota domowego na przyrodę

Bazą do określenia prawidłowych lub nieprawidłowych zachowań danego gatunku jest etogram. Stąd też jest on wspólny dla wszystkich osobników gatunku Felis catus, niezależnie od tego, czy dane zwierzę przebywa w domu, czy bytuje w środowisku. Zachowania łowieckie, które w koci etogram są wpisane, występują więc u wszystkich kotów, są czymś całkowicie naturalnym i świadczą niezbicie o ich naturze drapieżnika. Pamiętajmy, że kot domowy to jedyny gatunek rodziny Felidae, który na szeroką skalę wytworzył umiejętność życia w towarzystwie człowieka. Wszystkie inne kotowate mogą zostać oswojone, jednak nie mamy podstaw, by mówić o ich udomowieniu, ponieważ nie występuje u nich dziedzicznie zwiększona podatność na oswajanie i nawiązywanie relacji z ludźmi, a co za tym idzie – konkretne osobniki nie wykazują cech syndromu udomowienia. Obserwując zachowania łowieckie kota domowego, wiemy, że ich zaspokajanie jest szalenie istotne dla utrzymania dobrostanu zwierzęcia w znaczeniu nie tylko fizycznym, ale także psychicznym. Kot jako łowca realizuje swoją naturalną potrzebę pogoni, chwytania i zabijania ofiary, jednocześnie dostarczając sobie w ten sposób przyjemności. Zachowania łowieckie są oczywiście związane z kwestią przetrwania – w naturze kot musi wyżywić się sam – jednak nie zanikają one w momencie, w którym zwierzak pozbawiony jest konieczności samodzielnego pozyskiwania pożywienia. Wiemy również, że nie mają na nie wpływu kwestie udomowienia, kastracji czy głodu bądź sytości: kastrowany najedzony kot domowy może być równie skutecznym łowcą co środowiskowy kot bytujący stale na zewnątrz. Różnica jest w zasadzie jedna – o ile kot żywiący się dzięki polowaniu zazwyczaj swoją ofiarę zje, o tyle kot domowy atak wykona dla rozrywki. I, niestety, nie będzie to sytuacja jednorazowa. Aby lepiej zobrazować skalę problemu i operować na twardych danych, a nie jedynie na przybliżonych liczbach i szacunkach, warto odnieść się wprost do badań nie tylko nad samymi kotami, ale także nad populacjami tych gatunków, które zaliczane są do repertuaru kocich ofiar. Okazuje się bowiem, że to, co opiekun często traktuje marginalnie, jest ogromnym problemem przyrodniczym, który najwyższy czas przestać bagatelizować.
 

Wpływ wypuszczanych kotów na środowisko naturalne

Kot bardzo często jest uznawany za dzikie zwierzę – zupełnie błędnie. Jest ssakiem udomowionym (z syndromem udomowienia; udomowienie kota jest bezdyskusyjne, a jego siedliskiem naturalnym są wyłącznie ludzkie domy) i rozprzestrzenianym przez człowieka. Jednocześnie znajduje się na liście stu najgroźniejszych gatunków inwazyjnych świata i uznany jest za obcy gatunek na całym obszarze występowania – uznaje się bowiem, że gatunki udomowione mają swoich dzikich przodków, jednak ich „siedlisko” jest ściśle powiąza...