Wydaje się, że z roku na rok do behawiorystów zgłasza się coraz więcej opiekunów z prośbą o pomoc w rozwiązaniu kłopotu, jakim jest nietolerancja samotności. Za taki stan rzeczy odpowiada co najmniej kilka czynników, między innymi: zwiększona świadomość ludzi (która wiąże się z szybką reakcją i chęcią rozwiązania problemów), styl życia (dzięki coraz częściej spotykanemu systemowi pracy home office ludzie nie muszą opuszczać mieszkania codziennie na kilka godzin i pozostawiać psa samego), antropomorfizacje (częste próby traktowania szczenięcia tak jak małego dziecka), brak równowagi emocjonalnej opiekunów (wyrzuty sumienia związane z pozostawieniem psa samego w domu), a także nadmierne przywiązanie psa do człowieka i na odwrót (często spotykamy się z sytuacjami, w których to opiekun ma problem z rozłąką ze swoim psem, co w efekcie powoduje kłopoty z zachowaniem psa i wpływa niekorzystnie na stan zdrowia zwierzęcia). Czynników tych jest sporo, co więcej – ta lista będzie się wydłużać w zależności od historii, jaka pojawi się w gabinecie podczas konsultacji. Niemniej jednak z doświadczenia autora wynika, iż przybywa wizyt związanych z problemem dotyczącym separacji, a co więcej, temat ten zwykle jest bardzo nacechowany emocjonalnie ze strony i opiekuna, i psa i nierzadko praca nad takim przypadkiem spotyka się z trudnościami, dotykają...
Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
