Czym dokładnie jest pierwsza pomoc?
Pierwsza pomoc przedweterynaryjna to zestaw czynności, których celem jest udzielenie natychmiastowej pomocy medycznej w nagłej sytuacji z zamiarem przedłużenia życia i zapobiegania dalszym urazom do chwili przekazania zwierzaka pod opiekę lekarza weterynarii. Jednym słowem, naszą rolą jest tak zabezpieczyć zwierzaka, by bezpiecznie dotarł w ręce personelu medycznego, który następnie przeprowadzi wszystkie niezbędne, bardziej skomplikowane czynności. Poniższa instrukcja opiera się na zbiorze takich właśnie sytuacji, wraz z zaznaczeniem elementów, na które należy zwracać uwagę, i czynności, które w takiej sytuacji powinniśmy wykonać.
Należy jednak przy tym pamiętać, że działania opiekuna nie zastępują kontaktu z lekarzem weterynarii! Dlatego jeśli dojdzie do jakiegokolwiek wypadku, nigdy nie rezygnuj z kontaktu ze specjalistą, Twojego kota taki błąd może bowiem kosztować bardzo wiele – z utratą życia włącznie…
Kocie parametry przyżyciowe
Taką nazwą określamy zwykłe, codzienne parametry naszego kota, które powinny mieścić się w przewidzianych normach. Są to:
- puls – norma dla kotów dorosłych to od 120 do 240 uderzeń serca na minutę, dla kociąt od 200 do 300,
- liczba oddechów (w stanie spoczynku) – od 10 do 40 na minutę,
- ciepłota ciała – 38–38,5°C,
- czas kapilarny – 1–2 sekundy,
- odczyn kwasowości moczu – 5,5–6.
Niestety, niewielu opiekunów sprawdza te parametry w momencie, gdy ich zwierzę jest zdrowe, a gdy dochodzi do choroby lub wypadku, wówczas trudno określić, jak bardzo poszczególne elementy odbiegają od normy tego konkretnego osobnika. Dlatego bardzo zachęcam, by wykonać takie pomiary u swojego kota, gdy dobrze się czuje, i zanotować je np. w książeczce zdrowia. To zdecydowanie pomoże w ocenie kondycji zwierzaka np. po wypadku.
Inne elementy, na które również warto zwrócić uwagę, oceniając stan kota, to:
- kolor skóry i dziąseł (blade mogą oznaczać krwotok wewnętrzny, ciemnoczerwone – odwodnienie lub udar cieplny, żółte – problemy z wątrobą, a sinoniebieskie – niedotlenienie, np. po zatruciu dymem lub podtopieniu);
- czujność i reakcje na otoczenie – czy kot właściwie odpowiada na bodźce zewnętrzne, czy też jest nieobecny, rozkojarzony, niekontaktujący;
- stan nawodnienia – wykonuje się to poprzez delikatne pociągnięcie w górę fałdu skóry na karku – u kota nawodnionego prawidłowo skóra szybko wróci na miejsce i będzie elastyczna, natomiast u zwierzęcia w stanie odwodnienia skóra pozostanie naciągnięta, może wręcz...
