Kocia starość bez tajemnic

Starzenie się to naturalny proces, który dotyczy wszystkich organizmów. Choć w wieku podeszłym pojawia się wiele zmian tak fizycznych, jak i psychicznych, to jednak starość sama w sobie nie jest chorobą. Jest stanem fizjologicznym, przyjmowanym przez organizm. Nie da się tego procesu zatrzymać, ale można go do pewnego stopnia spowalniać oraz wpływać na zwiększenie procesów regeneracyjnych. I choć niektórzy wciąż twierdzą, że koty mają 9 żyć, to jednak nawet one nie wygrywają ze starością i śmiercią.

Kluczem do zapewnienia naszym kotom jak najlepszej jakości życia w wieku geriatrycznym jest prawidłowe rozpoznanie oraz ograniczenie tych czynników, które mogą stanowić realne zagrożenie dla stanu ich zdrowia. Bardzo ważne jest więc nie tylko wczesne wykrywanie i prawidłowe diagnozowanie procesów chorobowych, ale też dbałość o właściwą profilaktykę zdrowotną, dietę i suplementację oraz środowisko. Każdy z tych elementów składa się na obraz pełnej, kompleksowej opieki nad kocim seniorem.

Koci wiek i jego tajemnice

Kiedy zaczyna się kocia starość? Zdania na ten temat są podzielone. O kotach „dojrzałych”, według części podręczników, możemy mówić już w wieku między 7. a 10. rokiem życia. Wtedy pojawiają się często pierwsze symptomy chorób nerek, problemy stomatologiczne czy też drugi rzut nadwagi (koty są na nią szczególnie podatne ok. 8. roku życia). Z kolei okres 10–12 lat to czas, gdy u części zwierząt odzywają się dolegliwości ortopedyczne, głównie związane ze stawami. W wieku lat 15 i później można zaobserwować pogorszenie zmysłów (głównie wzroku i słuchu), zmieniony rytm aktywności dobowej, a także pierwsze zmiany związane z zaburzeniami kognitywnymi. Jednak przebieg i nasilenie poszczególnych elementów zawsze są osobnicze i mogą wyglądać różnie u różnych zwierząt.
Powszechne przekonanie, że każdy „rok życia kota” jest wart tyle co siedem „ludzkich” lat, nie jest do końca trafne. W rzeczywistości jednoroczny kot jest fizjologicznie podobny do szesnastoletniego człowieka, a dwuletni kot jest jak 21-letni człowiek. Od tego momentu można przyjąć, że każdy rok kota jest wart około czterech „ludzkich” lat. Stosując tę formułę, dziesięcioletni kot jest w wieku zbliżonym do ludzkiego 53-latka, 12-letni kot do 61-latka, a 15-letni to osoba w wieku 73 lat.
Nasz najstarszy rodzinny kot, Gruby, odszedł mając 19,5 roku. Oznacza to, że w przeliczeniu na „ludzkie” lata przekroczył dziewięćdziesiątkę. Biorąc pod uwagę liczbę błędów, które popełnialiśmy przez lata w opiece nad nim (głównie z racji naszej niewiedzy), uważam, że był to bardzo zacny wiek.

Dolegliwości zdrowotne

Wraz z postępującym wiekiem w kocim organizmie zachodzi wiele zmian. Część z nich ma charakter ogólny – zaliczamy do nich np. osłabienie skuteczności pracy układu immunologicznego, co może skutkować choćby większą podatn...