W ostatnim czasie znacznie wzrosła świadomość ludzi na temat psychiki zwierząt, ich potrzeb emocjonalnych oraz czynników, które tę psychikę kształtują. Wraz z badaniami naukowymi pojawia się „moda” na różnego rodzaju metody szkolenia i wychowania zwierząt. Pojawiają się też określenia, które funkcjonują na co dzień w języku behawiorystów i opiekunów zwierząt, ale nie zawsze są one adekwatne do ich naukowych definicji. Takim częstym przykładem jest powszechne posługiwanie się określeniem „zaburzenia psychiczne” lub „zaburzenia behawioralne”, które przez wiele osób odczytywane jest na równi z chorobą psychiczną. Taka interpretacja nie jest właściwa, ponieważ wiele problemów, z którymi stykają się opiekunowie zwierząt, nie wynika z zaburzeń psychiki tego zwierzęcia, a jest efektem niewłaściwego środowiska, przede wszystkim błędów wychowawczych i niewłaściwego postępowania opiekuna.
POLECAMY
Problemy behawioralne psów to najczęściej zachowania mieszczące się w etogramie gatunku, ale takie, które przeszkadzają i utrudniają nam funkcjonowanie ze zwierzęciem w życiu codziennym. Niestety, bardzo często opiekunowie próbują wyeliminować wyłącznie sam widoczny problem, nie zdając sobie sprawy, że jego źródło leży znacznie głębiej. Tak jakbyśmy chcieli leczyć skutki, a nie przyczynę, która leży u podstaw relacji, a najczęściej ma początki już w wieku szczenięcym.
Pierwsze nauki od matki
Próbując zagłębić się w ten problem, cofnijmy się do wieku szczenięcego zwierzęcia i prześledźmy zachowanie matki w stosunku do potomstwa. Już od piątego tygodnia życia, kiedy u szczeniąt pojawiają się pierwsze zęby, matka zaczyna wywierać coraz większą presję na swoje dzieci. Uczy je sygnałów podporządkowania, jakie są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania w grupie. Szczenięta pod wpływem presji ze strony matki uczą się opanowywania emocji, właściwych relacji z innymi członkami stada, a także podporządkowania matce lub starszym osobnikom w grupie. Dzięki czytelnym zasadom funkcjonowania czują się bezpieczne, budując przy tym pewność siebie. Jeżeli na tym etapie życia dojdzie do zachwiania tych systemów wychowawczych, w przyszłości mogą pojawić się różnego rodzaju problemy emocjonalne. W wyniku zatracenia właściwych relacji w okresie dorastania młodego osobnika powstaje cały wachlarz niepożądanych zachowań. W większości przypadków są to bardzo zbliżone problemy, a różnice polegają w zasadzie na fakcie, który z problemów jest najbardziej uciążliwy dla opiekunów. Duża powtarzalność zespołu problemów świadczy o analogicznej przyczynie ich występowania.
...
