Agresja psa na wakacjach - Jak sobie z nią poradzić?

Problemem jest już sama klasyfikacja zachowań agresywnych, które rzadko kiedy udaje się nam przypisać jednoznacznie do jednego z typów agresji. Tymczasem podejść do tych zagadnień jest wiele i tyle też jest klasyfikacji agresji. Klasyfikacja może być oparta na trzech podejściach: biologicznym, kognitywnym oraz behawioralnym[1]. Z tego powodu nie powinniśmy usilnie próbować klasyfikować danego zachowania, gdyż często mamy do czynienia z kilkoma typami lub jej przebieg i przyczyny są bardzo nietypowe. Dużo ważniejsze jest znalezienie przyczyny, skupienie się na emocjach i nastroju naszego psa.
Okres wakacyjny dla opiekunów psów to zawsze czas wzmożonego planowania i rozważania, jak spędzić ten czas z korzyścią dla wszystkich członków rodziny, w tym psa. Jak wspominałam w artykule „Pies lękliwy na wakacjach”[2], mamy kilka możliwości spędzenia tego czasu: 

• zabrać psa ze sobą (najlepsze rozwiązanie), 
• zostawić go pod opieką rodziny lub znajomych, 
• wynająć profesjonalnego opiekuna, który zaopiekuje się naszym psem u nas w domu lub u siebie,
• pozostawić psa w hotelu dla zwierząt,
• pozostać w domu.

To, jaki wariant wybierzemy, zależy od wielu czynników – jednym z nich są kwestie związane z zachowaniem naszego psa i możliwymi problemami, jakie już występują lub mogą się pojawić. 

Nie zwlekać z wizytą u behawiorysty

Do behawiorystów i szkoleniowców często tuż przed wyjazdem na wymarzony urlop zgłaszają się opiekunowie psów w celu znalezienia idealnego rozwiązania lub wyeliminowania problematycznego zachowania, np. agresji. W przypadku oceny zachowania psa w celu dobrania najwłaściwszego sposobu spędzenia tego czasu to bardzo dobry pomysł. Wakacje mają być czasem odpoczynku i mile spędzonego czasu, również dla naszych psów. Niestety, często opiekunowie zgłaszają się z psem np. wykazującym agresję terytorialną i oczekują, że w ciągu dwóch tygodni uda się sprawić, aby ich pies mógł spędzić ten czas z nimi na kempingu. Problemy behawioralne wymagają, po pierwsze, wnikliwej diagnozy, a po drugie – długotrwałej terapii, która może trwać nawet kilka miesięcy lub dłuże...