Przyjmuje się, że pies przestaje być szczeniakiem, gdy zakończy się jego wzrost. Sam wzrost kostny bardzo łatwo zauważyć na badaniach rentgenowskich, wykonanych np. w ramach wczesnej profilaktyki układu ruchu, szczególnie u ras, które są predysponowane do chociażby dysplazji stawów biodrowych. Wówczas na zdjęciu widoczna jest chrząstka wzrostowa w kościach długich. Warto przy tym wiedzieć, że do ok. 4. miesiąca życia psy różnych ras dorastają mniej więcej tak samo i dopiero na dalszych etapach rozwoju pojawiają się coraz większe różnice osobnicze. Umowne zakończenie okresu szczenięcego definiuje przede wszystkim rasa lub – w przypadku kundli – docelowa wielkość psa.
Autor: Magdalena Plewa
Inżynier zoofizjoterapii. Ukończyła studia na Wydziale Hodowli i Biologii Zwierząt Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy. Właścicielka własnej praktyki zoofizjoterapeutycznej FizjoMag. Autorka licznych artykułów branżowych, uczestniczka szkoleń i wolontariuszka organizacji charytatywnych pomagających zwierzętom.
Układ nerwowy u zwierząt stanowi główne centrum kontroli całego organizmu. W każdej sekundzie przetwarza on setki informacji, aby odpowiedzieć na bodźce z zewnątrz i zapewnić zwierzęciu odpowiednią reakcję w środowisku. Sama neurologia weterynaryjna to trudny temat ze względu na skomplikowaną naturę samego układu nerwowego, niezliczone szlaki, nerwy, podziały i związane z nimi schorzenia, a uszkodzenie któregokolwiek z elementów układu nerwowego powoduje dosyć charakterystyczne objawy kliniczne.
Fizjoterapia kotów to dosyć nowa dziedzina w zoofizjoterapii, ponieważ zwierzęta te posiadają zestawy cech, które pozwalają na wykorzystanie dodatkowych metod w czasie rehabilitacji, a uniemożliwiają użycie innych. Terapeuta w pracy z nimi powinien zachować szczególną ostrożność, ponieważ w przypadku przekroczenia punktu tolerancji u kota może dojść do ugryzienia bądź podrapania, również bez ostrzeżenia.
Przerwanie ciągłości kości, do którego dochodzi pod wpływem siły zewnętrznej – tak można zdefiniować złamanie. Na jakość i szybkość gojenia się złamań kości będzie wpływało wiele czynników, a bardzo ważnym elementem pomagającym w usprawnianiu zwierzęcia po złamaniach jest fizjoterapia.
Prawidłowa, czyli wielosegmentarna budowa kręgosłupa sprawia, że posiada on duży zakres ruchomości, a jednocześnie pełni funkcję podporową dla ciała i funkcję ochronną dla rdzenia kręgowego, korzeni nerwowych i naczyń krwionośnych. Ze względu na jego znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania całego organizmu nie można zapominać o jego diagnostyce i profilaktyce zdrowotnej.
W terminologii medycyny weterynaryjnej dysplazje stawu uznawane są za patologiczne zmiany w strukturze stawowej. Nazwą tą określa się również szereg nieprawidłowości występujących w obrębie stawu, co rozumie się przez niedorozwój bądź rozluźnienie. Problem dysplazji u zwierząt najczęściej dotyczy stawów biodrowych i łokciowych.
Spacer jest nieodłącznym elementem w życiu psa. Stanowi on sposobność do zacieśnienia więzi, a także pozwala psu spożytkować nadmiar energii. Spacery są też dobre dla zdrowia – zarówno naszego, jak i naszych podopiecznych, a dodatkowo zapewniają psu możliwość poznawania nowych zapachów, miejsc i obiektów. Warto również zwrócić uwagę, jakie ćwiczenia terapeutyczne, często nieświadomie, są wykonywane praktycznie na każdym spacerze.
Zapobieganie urazom w obrębie aparatu ruchu, szczególnie u zwierząt, które trenują sportowo np. agility czy flyball, to bardzo ważna kwestia i nie należy jej lekceważyć. Warto wprowadzić działania profilaktyczne już od najmłodszych lat, co rozumiane jest jako zapobieganie chorobom i urazom poprzez wczesną ich diagnostykę i wykrywanie, a także rozpowszechnianie wiedzy na temat prawidłowych wzorców zachowań.
Kościec kończyny tylnej, składający się między innymi z obręczy miednicznej, którą tworzą ściśle połączone kości: biodrowa, kulszowa i łonowa oraz kości kończyny tylnej, dźwiga około 40% masy ciała zwierzęcia. W związku z tym urazy w obrębie sąsiadujących stawów: kolanowego oraz biodrowego są bardzo często diagnozowane, a także poddawane operacjom chirurgicznym i rehabilitacji.
Zapewnienie wsparcia geriatrycznej części pacjentów jest niezwykle trudne i wymaga dużego doświadczenia od lekarza weterynarii i zoofizjoterapeuty. Rozwój nauki oraz wzrost świadomości wśród opiekunów spowodowały wydłużenie czasu życia psów, a co za tym coraz częściej idzie – pojawiają się dolegliwości charakterystyczne dla wieku senioralnego. Fizjoterapia zwierząt dysponuje szerokim zakresem działań, które mają pomagać i wspierać stawy u pacjentów geriatrycznych.
Rehabilitacja zwierząt nie jest nowym pomysłem, ale wiedza na jej temat nie do końca jest powszechna wśród właścicieli. Tymczasem ta dziedzina jest doskonałym wsparciem dla pacjentów geriatrycznych, ponieważ to oni najczęściej pojawiają się w gabinetach. Potrzebują długofalowego wsparcia, szczególnie przeciwbólowego – niejednokrotnie właśnie dzięki rehabilitacji zwierzęta zmniejszają dawki przyjmowanych środków uśmierzających ból.