Zachowania stereotypowe u psów

Przyczyna zachowania stereotypowego może być różna, np. pozostawanie zwierzęcia w złych warunkach środowiskowych (przez co nie ma możliwości zaspokojenia wszystkich swoich naturalnych potrzeb) lub w złej kondycji fizycznej (wówczas zachowania stereotypowe są swojego rodzaju formą zachowania upustowego, które ma na celu, poprzez prezentację danej sekwencji ruchowej, poszukiwanie uczucia ulgi). Niestety, zdarza się, że opiekun psa nie zauważa pojawiających się zmian behawioralnych bądź interpretuje je początkowo jako nieszkodliwą formę zabawy. Kiedy prezentowane sekwencje ruchowe nasilają się i zaczynają dominować w codziennym repertuarze psiego zachowania, wówczas dopiero właściciel podejmuje działania mające na celu zmianę zachowania swojego pupila.

Czym są zachowania stereotypowe?

Zachowania stereotypowe to zachowania, które charakteryzują się powtarzaniem tych samych sekwencji motorycznych: „To powtarzające się i często bezsensowne zachowania, będące pewnego rodzaju systemem obronnym organizmu. Stanowią mechanizm adaptacyjny chroniący przed powstawaniem psychosomatycznych zaburzeń. Mogą być jednak autodestruktywne”1.

Upraszczając powyższą definicję, zachowania stereotypowe (nazywane również stereotypiami czy zachowaniami kompulsywnymi) to zachowania, w których na pierwszy rzut oka opiekunowie zwierząt nie widzą głębszego sensu.

Typowymi zachowaniami stereotypowymi będą:

• łapanie wyimaginowanych much,
• różnego rodzaju samookaleczenia,
• uporczywe bieganie czy kręcenie się w kółko,
• wpatrywanie się,
• gonienie własnego ogona,
• powtarzające się wokalizacje,
• ssanie materiałów (np. koca czy legowiska),
• ssanie boków,
• wylizywanie łap (najczęściej odnotowywane zachowanie stereotypowe wśród psów),
• uporczywe powtarzanie konkretnej czynności (np. podchodzenie do miski i picie wody – zachowanie to dość często odnotowywane jest w przypadku psów, które przebywają dłuższy czas w boksach schroniskowych).

Przyczyny stereotypii

Wymienione zachowania pojawiają się u psa, kiedy dochodzi do zaburzenia równowagi w funkcjonowaniu organizmu. Może to być efekt stanu chorobowego, który w początkowej fazie nie jest zauważalny dla opiekuna zwierzęcia. Dobrym tego przykładem będzie choroba zwyrodnieniowa stawów, której nierzadko towarzyszy przewlekły ból. W przypadku tego typu schorzenia bardzo istotna jest umiejętność rozpoznania bólu u zwierzęcia, co nie za...