Wpływ pandemii COVID-19 na zachowanie psów

Otwarty dostęp Temat numeru

Pandemie, epidemie i wszystkie choroby zakaźne je wywołujące towarzyszyły ludzkości od zarania dziejów. Zawsze też – poza skutkami typowo zdrowotnymi – powodowały problemy natury psychologicznej. Czy tylko u ludzi, czy również np. u… psów?

Problemy te od zawsze w takiej sytuacji związane były z koniecznością zmiany zachowań, zwyczajów i lęku przed zarażeniem się i śmiercią. Mimo że obecnie mamy dużo większą wiedzę i dostęp do informacji, wiele naszych reakcji jest podobnych do tych, które można było zaobserwować w minionych wiekach. Współcześnie, w związku z globalizacją, częstym i szybkim przemieszczaniem się ludności na całym świecie, transmisja wirusa i jego skutki obejmują w szybkim tempie cały świat. Powoduje to, że odczuwamy rzeczywiste lub domniemane zagrożenie również ze strony innych ludzi, strach, niepokój, poczucie utraty kontroli nad własnym życiem. Poza lękiem o bezpieczeństwo swoje i swoich bliskich pojawia się też obawa o pracę, poczucie izolacji czy ograniczenia naszych swobód (brak możliwości przemieszczania się, kwarantanna, konieczność zasłania ust i nosa, niemożność wyjazdu na urlop czy zorganizowania ślubu i wiele innych). W erze planowanych lotów na Marsa, samochodów autonomicznych i wielu innych skomplikowanych technologii XXI wieku prawie niemożliwe wydaje się nam, że nagle cały świat został sparaliżowany przez „małego” wirusa. 

W ostatnich tygodniach pojawiło się wiele prac naukowych dotyczących wpływu pandemii na nasze zdrowie psychiczne, problemy psychologiczne naszych dzieci i długofalowych zmian naszego stylu życia. Pojawia się więc pytanie: czy COVID-19 może mieć wpływ na życie i zachowanie naszych psów? 

Nawet najmłodsze dzieci czasem w swój ograniczony sposób zauważają zmiany, jakie zachodziły i nadal zachodzą w naszym życiu – stres, lęk rodziców, zmiana cyklu dnia, izolacja, brak możliwości spotkań z rówieśnikami czy nawet członkami rodziny (np. ukochanymi dziadkami), zdalne nauczanie i wiele innych. Czy więc psy również mogą zauważyć takie zmiany i czy mają one wpływ na ich samopoczucie i zachowanie?

Opis przypadku

Przypadek Nangi

Przykładem może być pies moich klientów:

Imię: Nanga
Rasa: border collie
Wiek: 2 lata

Aktywność: regularne treningi agility i nosework w jednym z miejscowych klubów. Sporadycznie starty w zawodach.

Problem: apatia, brak apetytu, niechęć do kontaktów z opiekunami, Nanga większą część dnia przebywała w szafie, przejawiała zachowania kompulsywne w postaci wylizywania łap. Objawy pogłębiały się za każdym razem, gdy opiekunowie wołali ją na spacer. Po chwilowej euforii, gdy zdawała sobie sprawę, że nie ma przygotowanych atrybutów świadc...

Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.

Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się.

Przypisy