Suplementacja w zaburzeniach lękowych

Odpowiednie zrozumienie i przygotowanie planu terapii w zaburzeniach lękowych stanowi złożony proces. Należy pamiętać o ścisłym połączeniu fizjologii, funkcjonowania układu nerwowego i mechanizmów uczenia się zwierząt. Lęk, szczególnie przewlekły, powoduje szereg zmian biochemicznych w organizmie zwierzęcia. Zmiany te powodują trudności w uczeniu się i często korelują z nadmierną pobudliwością. Psy przewlekle zestresowane są trudne w szkoleniu, mają problemy z koncentracją, a wynikające z tego trudności powodują frustrację i zniechęcenie w pracy, zarówno u właścicieli zwierząt, jak i u trenerów. 

Do uzyskania najlepszych efektów w pracy z takimi psami niezbędne jest holistyczne podejście do przypadku, obejmujące m.in. zmiany w aktywności psa, odpowiednie zarządzanie środowiskiem, wprowadzenie rutynowych treningów. Zazwyczaj niezbędne są również zmiany w żywieniu i utrzymaniu psa. W celu odpowiedniego ułożenia planu terapii musimy zacząć od tego, co fizycznie dzieje się w głowie wystraszonego psa.

Neurologiczne mechanizmy lęku

Lęk jest zjawiskiem adaptacyjnym. Zwierzęta w początkowym etapie życia bardzo często uczą się unikać pewnych sytuacji. W tym procesie bierze udział lęk, który nadmiernie wyeksponowany lub pojawiający się w nieadekwatnych sytuacjach jest przyczyną zaburzeń lękowych.

Nienaruszone i poprawnie funkcjonujące ciało migdałowate jest niezbędne w procesie uczenia się reakcji lękowych. Mimo tego, że odgrywa ono w nich główną rolę, w procesach uczenia się opartych na lęku biorą udział inne struktury, takie jak kora mózgu, substancja szara, układ limbiczny czy drogi neuronalne odpowiadające za układ nagrody. W pracy z zaburzeniami lękowymi bardzo ważny jest aspekt wspomagający procesy uczenia się.

Uczenie się na poziomie komórkowym i molekularnym jest definiowane jako zbiór zmian w komórkach i receptorach komórek nerwowych następujących w efekcie ich stymulacji oraz produkcji nowych białek. Kluczową rolę w procesie uczenia odgrywa więc wpływ komórek nerwowych na siebie nawzajem, ich połączenia i przekazywane sygnały, a także sam proces syntezy nowych białek.

Odmienne sposoby uczenia się oddziałują na różne szlaki neurochemiczne. Nauka metodą wzmocnienia pozytywnego angażuje głównie szlaki opioidowe i dopaminowe. Wzmocnienie negatywne działa na dopaminę, opioidy, serotoninę oraz noradrenalinę. Kara pozytywna skupia się na szlaku noradrenaliny. Wiedza dotycząca tych zagadnień nie jest jeszcze kompletna, wystarczy natomiast do odpowiedniego dostosowania metody, jaką chcemy walczyć z danym problemem. W zaburzeniach lękowych, często przebiegających z niedoborami serotoniny, nie powinno się stosować metod opartych na karze pozytywnej (metody te, moim zdaniem, powinny być zupełnie zaniechane), ze względu na pobudzenie szlaku adrenergicznego i wzrost poziomu kortyzolu w efekcie takiego szkolenia, co może prowadzić do...