0
287
Kiedy otrzymałam prośbę o napisanie artykułu na temat problemów prawnych hodowli kotów rasowych w Polsce, pomyślałam sobie – jakie to proste, przecież problemy hodowców kotów i psów są tożsame. Jednak gdy zaczęłam tę kwestię analizować, doszłam do wniosku, że moja pierwsza myśl była jakże błędna! Hodowcy kotów rasowych mają swoje odrębne problemy prawne.
Wielu hodowców zastanawia się, w jakiej formie prawnej powinni prowadzić swoją hodowlę kotów. Polskie prawo dopuszcza różne formy – od działu specjalnego produkcji rolnej, poprzez działalność gospodarczą, nawet do spółki kapitałowej. Należy jednak sprawdzić zapisy statutu stowarzyszenia, do którego się przynależy. Są bowiem stowarzyszenia, które wprost zakazują prowadzenia hodowli jako działalności gospodarczej.
POLECAMY
Dział specjalny produkcji rolnej
Najczęściej hodowle kotów stanowią dział specjalny produkcji rolnej. Pamiętajcie: jako dział specjalny produkcji rolnej formalnie nie jesteście przedsiębiorcami. Osoba prowadząca taki dział nie posiada firmy w rozumieniu prawa cywilnego. Jednak w przypadku sporu z nabywcą (np. z uwagi na wady fizyczne) hodowca traktowany będzie jako podmiot profesjonalny. Dlaczego? Hodowca spełnia bowiem kryteria przedsiębiorcy w ujęciu materialnym – prowadzi działalność o charakterze ciągłym, zarobkowym oraz zorganizowanym.
Sprzedaż kociąt
Kolejną kwestią stanowiącą problem jest sama transakcja sprzedaży kociąt. W przypadku sprzedaży kociąt jest możliwość przekazywania ich do nowego domu już wykastrowanych/wysterylizowanych. Nie każdy hodowca zgadza się jednak ze wczesną kastracją. Czy jest więc możliwość w inny sposób zabezpieczenia interesów hodowcy, aby kociak nie trafił do hodowli? Oczywiście – warunkowa umowa sprzedaży. Zawierając taką umowę, zawieramy ją pod warunkiem – momentem przejścia prawa własności na nabywcę jest dopiero moment wykastrowania lub wysterylizowania kota.
W uniknięciu wielu problemów prawnych pomaga prawidłowo skonstruowana umowa. Przy jej pisaniu nie można pomijać treści ustawy o ochronie zwierząt, która nakazuje odpowiednie stosowanie przepisów jak do rzeczy. Zawierając umowę sprzedaży, przenosimy na nabywcę własność kota.
Poważną kwestią dla każdego hodowcy jest rękojmia, czyli odpowiedzialność za wady fizyczne (lub prawne) sprzedanego kota. Rękojmię, czyli odpowiedzialność za wady fizyczne, reguluje Kodeks cywilny. Nabywcy przysługują przewidziane w przepisach uprawnienia, dlatego w przypadku wystąpienia wady może on żądać obniżenia ceny, odstąpienia od umowy, wymiany przedmiotu umowy lub żądać „naprawy”. W świecie felinologicznym najczęściej wybieranym uprawnieniem jest obniżenie ceny. Przepisy prawa nie wskazują granicy wysokości dochodzonego roszczenia – może ono znacznie przewyższać cenę sprzedanego kota. Rękojmia nie może być wyłączona w przypadku sprzedaży pomiędzy podmiotem profesjonalnym a konsumentem. Konsument to osoba, która dokonuje czynności prawnej niezwiązanej z jej działalnością gospodarczą czy też zawodową.
Konsekwencje błędu medycznego
Najnowszym z pojawiających się problemów prawnych w hodowli kotów jest brak wiedzy ho...
