Opieka nad psim seniorem

Dziś pies wprowadzony do ludzkiej rodziny zyskuje statut jej pełnoprawnego członka, otrzymując tym samym od swoich opiekunów utrzymanie, czułość, troskę oraz, w większości przypadków, wysokiej jakości opiekę weterynaryjną. Wszystkie te elementy wpływają na długość życia czworonoga.
Psy w krajach wysokorozwiniętych dzięki tak bliskim relacjom z ludźmi coraz częściej dożywają sędziwego wieku. Należy tu jednak  nadmienić, iż psy mieszkające wspólnie z człowiekiem w jednym domu to w skali świata mniejszość. Obecnie szacuje się, że psy wiejskie, bezdomne czy tzw. pariasy (psy półdzikie), schensi (tzw. łazęgi), prowadzące koczujący tryb życia, stanowią ok. 300 mln osobników całej populacji1. 
Oczywiście, psy wałęsające się są zdecydowanie bardziej narażone na różnego rodzaju niebezpieczeństwa, co może znacznie przyczynić się do skrócenia ich długości życia. Te zaś, które żyją z nami pod jednym dachem, dzięki troskliwej opiece żyją u naszego boku coraz dłużej.
Stary pies nie jest dziś rzadkością w klinice weterynaryjnej, a proces starzenia się i związane z tym choroby neurodegradacyjne stają się nie lada wyzwaniem nie tylko dla lekarzy weterynarii, ale również dla ich opiekunów i domowników. Czym więc jest proces starzenia się psa i jak sobie poradzić ze zwierzęciem, które pod wpływem wieku zmienia się, często przejawiając przy tym zaburzenia w zachowaniu?

Czym jest proces starzenia?

Starość to „całokształt zmian, które powstają w organizmie w miarę upływu czasu i doprowadzają do ubytków czynnościowych oraz ostatecznie do śmierci”2.
Jak wynika z definicji, starość jest procesem naturalnie nieodwracalnym, który stanowi ostatni etap życia. Jest naturalnym stanem fizjologicznym, który wiąże się ze słabnącą zdolnością radzenia sobie z różnego rodzaju czynnikami środowiskowymi i fizjologicznymi. To również osłabiona zdolność reagowania i radzenia...