Najczęstsze błędy popełniane przy wychowywaniu psów

Obserwując psy, które coraz częściej wymagają specjalistycznej porady w zakresie psychologii zwierzęcej, można mieć pewność, że wielu opiekunów nie zdaje sobie sprawy z faktu, jak bardzo skomplikowane są relacje człowiek – pies czy też pies – inne zwierzęta i że sam fakt posiadania zwierząt nie jest wyznacznikiem wiedzy ani właściwego postępowania. Brak takiej wiedzy powoduje, że radość ze wspólnych interakcji człowiek – pies kończy się koszmarem dla obu stron. Stąd też w niniejszym artykule chciałam zwrócić uwagę na pewne elementarne zasady, pomagające właściwie budować pozytywne relacje i zapobiegać problemom, które stają się nie do rozwiązania.

Po urodzeniu nie dotykamy szczeniąt?

Wielu hodowców zwierząt jest przeświadczonych, że od momentu urodzenia szczeniąt do czasu co najmniej drugiego tygodnia życia nie należy niepokoić młodych i matki. Pozostawiają szczenięta wyłącznie pod opieką suki, ograniczając się do troski o matkę. Przekonanie to jest, niestety, błędne, a skutki takiego postępowania są już nieodwracalne. Jak wykazują badania naukowe, w tym okresie niezbędna jest stymulacja organizmu, aby pobudzić tworzenie się połączeń nerwowych. Prawidłowy rozwój dendrytów możliwy jest wyłącznie przy właściwej stymulacji ze strony zarówno matki, jak i człowieka. Najprostszą stymulacją w tym przypadku jest dotyk różnych części ciała szczenięcia, unoszenie, a nawet takie zabiegi jak ważenie w celu kontroli prawidłowego wzrostu.

Socjalizacja to czas zdobywania doświadczeń

Stwierdzenie to jest jak najbardziej właściwe. Większość hodowców i właścicieli psów zna pojęcie socjalizacji i ogólne zasady tego procesu, pamięta również, że trwa on zwykle w okresie 3.–12. tygodnia życia (przy czym różni autorzy mają różne zdanie na temat etapu końcowego – można również spotkać się ze stwierdzeniem, że trwa on do 16. tygodnia życia). W wielu podręcznikach okres socjalizacji nazywany jest okresem krytycznym, chociaż, moim zdaniem, w tym przypadku nie jest to do końca prawidłowe stwierdzenie. Z definicji naukowej wynika, że okres krytyczny to czas, kiedy w organizmie zachodzą nieodwracalne zmiany. W okresie socjalizacji faktycznie zachodzą procesy prowadzące do trwałego ukształtowania organizmu, jednak wiele powstających w tym czasie reakcji jest możliwych do korekty w późniejszym etapie życia. Oczywiście, należy pamiętać, że w okresie socjalizacji pewne rezultaty można uzyskać małym nakładem pracy, wykorzystując naturalne potrzeby i mechanizmy zachowania szczenięcia, ale korekta popełnionych błędów w kolejnych tygodniach będzie procesem skomplikowanym i pracochłonnym. Problemem przy „socjalizacji” jest taki drobny szczegół, że zapoznawanie szczenięcia z nowymi obiektami i środowiskiem musi być dla niego doznaniem pozytywnym i przyjemnym. W przeciwnej sytuacji dochodzi do uwrażliwienia na dany bodziec, co wywołuje negatywne emocje.
Niejednokrotnie opiekun zabiera sz...