Mój kot psychopatą?

We wrześniu 2021 r., jak co roku, na szacownej amerykańskiej uczelni, jaką niewątpliwie jest Uniwersytet Harvarda, miała miejsce ceremonia wręczenia nagród nazywanych żartobliwie Nagrodą Ig Nobla. Jak zwykle, miała ona uroczysty charakter, choć ze względu na pandemię koronawirusa odbyła się w formule online, a nie tradycyjnie w największej i najbardziej prestiżowej uniwersyteckiej auli Sanders Theater. Uroczystość wręczenia Antynobli odbywa się nieprzerwanie od 1991 roku i ma na celu „uhonorowanie” autorów najdziwniejszych badań naukowych, które według organizatorów powinny wywołać uśmiech, a następnie prowokować do myślenia.
W minionym roku nagrodzono m.in. zespół badawczy, który pod kierunkiem Robina Radcliffa, po uprzednim uśpieniu, powiesił do góry nogami 12 nosorożców. Wszystko po to, żeby zmierzyć ich reakcje fizyczne i fizjologiczne i określić, czy transport zwierząt w takiej pozycji (praktykowany w Afryce) jest lepszy niż przewożenie uśpionych nosorożców leżących na boku. Inne przykłady nagrodzonych ubiegłorocznych badań to próba wykazania, że orgazm ma skuteczność porównywalną do leków obkurczających naczynia krwionośne i przez to poprawia oddychanie w przypadkach zatkanego nosa lub sposoby kontrolowania populacji karaluchów żyjących na łodziach podwodnych. Badano również bakterie żyjące na powierzchni zużytych i przyklejonych do chodników gum do żucia, a także sposoby komunikacji wokalnej kota z człowiekiem. Ubiegły rok przyniósł jeszcze jedno badanie, które w zasadzie sprowokowało nas do napisania tego artykułu.