Genetyczne podłoże agresji u psów

Z punktu widzenia ekologii behawioralnej jest ona strategią zachowania w przypadku silnego stresu i uniemożliwienia zastosowania innego sposobu rozwiązania problemu, wynikającego z zaburzonej komunikacji czy frustracji będącej skutkiem niezaspokojenia określonej potrzeby zwierzęcia. Może mieć ona również podłoże łowieckie, chociaż wiemy, że agresja afektywna (impulsywna, np. z rozdrażnienia) i agresja instrumentalna (łowiecka, w celu upolowania ofiary, zdobycia pokarmu) mają odrębne mechanizmy neurobiologiczne. Doskonale wiemy też, że zachowanie jest ekspresją emocji, a dokładnie mówiąc, genotypu wpływającego na sposób percepcji informacji środowiskowej i wyprowadzenie indywidualnej reakcji organizmu. Mechanizmy genetyczne, odpowiedzialne za regulację zachowań agresywnych u psów, należy rozpatrywać z poziomu biologii gatunku, rasy oraz danego osobnika jako indywidualnej jednostki. Poniższy artykuł stanowi przegląd najnowszych doniesień z zakresu dostępnej wiedzy dotyczącej genetycznego podłoża i regulacji zachowań agresywnych u psa domowego.

Konieczność zgłębiania wiedzy

Wśród wszystkich przypadków psów przejawiających zachowania agresywne najtrudniejsze są zazwyczaj te, gdzie zwierzę przejawia silną agresję względem ludzi, co nieraz jest przesłanką do wykonania eutanazji. Posiadając obszerną wiedzę na temat biologicznych mechanizmów agresji, można skutecznie wpłynąć na stan zwierzęcia poprzez działania behawioralne, mające na celu poprawę dobrostanu i wypracowanie innych strategii radzenia sobie ze stresem, a także zastosować odpowiednio dobraną farmakoterapię regulującą procesy biochemiczne i neurologiczne. To skutecznie zmniejsza ryzyko, wspomaga komfort życia psa i jego opiekunów, ratując zwierzę przed uśpieniem, a jego opiekunów przed jego utr...