Dokąd zmierza kynologia?

Według Słownika języka polskiego kynologia jest nauką dotyczącą psa. Innymi słowy: obejmuje wszystko, co wiąże się z psem (biologia, weterynaria, tresura – przy czym ten ostatni proces teraz nazwalibyśmy uczeniem). W praktyce jednak wydaje się, iż nauka ta skupia się głównie na psach rasowych, w tym na hodowli oraz propagowaniu rasowości. Psie konkursy piękności, szczycące się bogatą tradycją, przez ostatnich kilka dekad rozwijały się bardzo dynamicznie, dzięki czemu dzisiaj gromadzą sporo uczestników. Chociaż nie zawsze tak było – kiedyś pies rasowy nie był dostępny każdemu i jego posiadanie wiązało się ze swego rodzaju prestiżem. Wtedy dyscyplina ta nie była tak popularna i przeznaczona była głównie dla pasjonatów (osób zamożnych). Miłośnicy psów włożyli sporo pracy w propagowanie świadomości, że rasowy to rodowodowy. Zaowocowało to pojawieniem się psów z rodowodem w wielu domach, to zaś z kolei zainspirowało wielu właścicieli do udziału w wystawach psów rasowych. Z kolei sukcesy w konkursach często były początkiem myśli o rozpoczęciu przygody z hodowlą. Zwłaszcza że coraz więcej przyszłych właścicieli psów szukało odpowiedzialnie szczenięcia z rodowodem, zatem zapotrzebowanie na psy rasowe wzrastało.
Przeglądając strony hodowli psów rasowych, nietrudno zauważyć, jak hodowcy z dumą prezentują długie listy tytułów zdobytych przez swe psy hodowlane. Nie byłoby w tym nic niepokojącego, gdyby równocześnie prezentowane były wyniki badań pod kątem chorób dziedzicznych…  Trudno oprzeć się wrażeniu, że prawie całe kynologiczne życie skupia się na części wizualnej. Eksterier jako jedna ze składowych cech rasowości nie powinien grać pierwszych skrzypiec w nauce o psach. Tym samym czystość rasowa nie powinna kojarzyć się nam przede wszystkim z wyglądem zewnętrznym,...