Powiedzenia „żyć jak pies z kotem” chyba nikomu tłumaczyć nie trzeba. Utarło się w ten sposób określać relacje, które ze zgodnym współżyciem nie mają nic wspólnego. Przeniesienie prawdy tego powiedzenia na grunt stosunków panujących między zwierzętami nie zawsze jednak musi oznaczać konflikt.
Autor: Beata Leszczyńska
Praktykujący behawiorysta zwierząt COAPE, ekspert w zakresie terapii zachowań zwierząt towarzyszących. Współpracownik COAPE Polska, wykładowca i tutor na kursie dyplomowym. Biegła sądowa z zakresu zachowania zwierząt towarzyszących i prezes Stowarzyszenia Behawiorystów i Trenerów COAPE. Autorka i współautorka wielu tłumaczeń o tematyce zwierzęcej. Część z nich jest dostępna na stronie www.hissteria.pl. Od ponad 10 lat prowadzi własną praktykę w Katowicach.
Teoria dominacji została sformułowana na początku XX w. na podstawie obserwacji kur w kurniku. Niestety, potoczne jej rozumienie jest wypaczone i prowadzi do wielu problemów z zachowaniem zwierząt domowych. Tymczasem należy pamiętać, że dominacja nie jest cechą charakteru przypisaną danemu osobnikowi – jest raczej wynikiem agonistycznych relacji pomiędzy dwoma osobnikami, może się zmieniać wraz z upływem czasu i jest uzależniona od kontekstu.
Psie i kocie przedszkola odgrywają ważną rolę w procesie socjalizacji zwierząt od najwcześniejszego etapu ich życia. Zwierzęta mają tam okazję uczyć się wykonywania podstawowych poleceń, a także prawidłowych zachowań czy unikania niepożądanych reakcji.
Lęk separacyjny – lub, mówiąc bardziej precyzyjnie, zespół zaburzeń separacyjnych – to zjawisko dość dobrze znane i szczegółowo opisane, ale w odniesieniu do psów. Natomiast właściciele kotów z ogromnym zdumieniem i niedowierzaniem przyjmują informację, że ich kot cierpi właśnie z powodu zaburzeń separacyjnych.
Jaka jest rola zabawy w życiu kota? Jak wpływa ona na jego sprawność fizyczną w dorosłym życiu i jak za jej pomocą kształtują się funkcje poznawcze? Jak prawidłowo bawić się z kotem, żeby zabawa nie przyniosła niepożądanych skutków?