Wpływ człowieka i środowiska na zachowanie psa

Zacznijmy od tego, że psy, ze względu na swój świetnie rozwinięty system adaptacyjny, usiłują spełnić wciąż rosnące względem nich wymagania. Człowiek, w mniejszym lub większym stopniu, jest obecny w życiu psa praktycznie od narodzenia do jego śmierci. Dlatego też sposób, w jaki się zachowujemy i jak świadomie budujemy obopólną relację, jest kluczowym czynnikiem kształtującym psi behawior.
Również nie bez znaczenia pozostaje środowisko, w jakim rozwija się i żyje pies. Pierwsze miesiące życia są kluczowe dla jego prawidłowego rozwoju. U psa żyjącego w bardzo ubogim w bodźce środowisku nieużywane połączenia neuronalne ulegają naturalnemu procesowi zamierania (apoptozie). W takiej sytuacji układ adaptacyjny również będzie nieprawidłowo wykształcony (pies nie będzie potrafił przystosować się do nowych sytuacji). Jeśli szczenię w początkowej fazie wzrostu zostanie pozbawione możliwości rozwoju emocjonalnego, może ono później prezentować wysoce reaktywne zachowania i bardzo źle radzić sobie z nowymi sytuacjami.
Skoro już wiemy, że oddziaływanie człowieka i środowiska na zachowanie psa ma tak duże znaczenie, to jasny staje się fakt, że świadomie bądź nieświadomie znacząco wpływamy na jego rozwój. 
Mamy tu dwie możliwe zasadnicze postawy w stosunku do zwierzęcia: 

• Gdy kształtujemy i wzmacniamy pożądane zachowania u psów poprzez właściwie prowadzoną socjalizację i habituację – mamy wpływ na kształtowanie właściwych reakcji psów podczas kontaktu z człowiekiem, innymi psami oraz szerokim spektrum bodźców środowiskowych. 
• Natomiast nasz brak świadomości i nieumiejętne postępowanie z psami oraz wpływ nieod...