Zacznijmy zatem od podstaw biologicznych i uporządkowania kluczowych pojęć.
Przerażony człowiek, nieszczęśliwy kot
Zjawisko agresji u kotowatych potrafi być bardzo spektakularne i niezwykle niebezpieczne, jednak nierzadko przyjmuje utajoną formę, opartą na wyrafinowanej, wykańczającej wojnie psychologicznej między zaangażowanymi w konflikt osobnikami. Dla opiekuna dwóch poróżnionych kotów zachodzące między nimi procesy oraz ich skutki są niezwykle trudnym doświadczeniem. Cierpią zarówno zwierzęta, jak i on sam, przerażony przebiegiem walk, pogarszającym się stanem psychofizycznym swoich podopiecznych oraz nieprzerwanym lękiem o to, że zupełnie dla niego nieprzewidywalnie nastąpi kolejne starcie, które przyniesie dramatyczne konsekwencje.
Jako zoopsycholodzy, terapeuci zwierzęcych zachowań musimy mieć świadomość, że w centrum kociego armagedonu znajduje się totalnie zagubiony i przerażony opiekun. Behawiorysta staje się zarówno specjalistą mającym rozwikłać problem behawioralny, jak i edukatorem, uczącym zgłaszającego się do niego człowieka tego, aby potrafił on reagować na agresywne zachowania kotów oraz skutecznie wprowadzał zalecenia specjalisty, mające na celu minimalizowanie prawdopodobieństwa wystąpienia epizodów agresji oraz poprawę dobrostanu zwierząt.
Straszne jest to, co niepoznane, ale nie w przypadku agresji
Z biologicznego punktu widzenia agresja jako swoiste zjawisko społeczne ma na celu zdystansowanie danego osobnika względem drugiego lub względem kontrolowanego przez niego zasobu. Dopiero w ostateczności pojawia się reakcja, której celem jest unicestwienie przeciwnika. Skuteczność agresji polega na tym, że działa nie tyle na świadomość, co na układ nerwowy danego osobnika, poza jego świadomym pojmowaniem – stąd w odpowiedzi organizm...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 6 wydań czasopisma "Animal Expert"
- Dostęp do wszystkich archiwalnych numerów czasopisma w wersji elektronicznej
- Zniżki na konferencje i szkolenia
- ...i wiele więcej!
