Czym jest tasiemiec i skąd bierze się u kota?
Tasiemiec, z łaciny zwany Dipylidium, to pasożyt, który osiedla się w układzie pokarmowym żywiciela i bytuje w nim. Organizmy kotów najczęściej zasiedlają tasiemce z gatunku Dipylidium caninum, jednak oprócz kotów – jak sama nazwa wskazuje, atakują również organizmy psów.
Tasiemiec u kota pojawia się zazwyczaj w wyniku połknięcia przez zwierzę pchły, która już uprzednio była zakażona pasożytem. Pchła najpewniej spożyła larwy tasiemca, które złożył dorosły osobnik tego pasożyta na skórze kota – tam nie jest groźny, ale kiedy zasiedli układ pokarmowy kota, może doprowadzić do tragedii.
Nierzadko zdarza się, że tasiemiec ulokowany wewnątrz pchły dostaje się do organizmu zwierzęcia w trakcie codziennej pielęgnacji, w tym szczotkowania – ale do zakażenia może dojść także podczas zabawy. Ciężko jest tak naprawdę uchronić kota od pcheł, a co za tym idzie – od larw tasiemca, zwłaszcza, gdy często wychodzi na dwór. Jednak przebywanie kota na świeżym powietrzu, w otoczeniu traw i krzewów niekoniecznie musi zawsze warunkować zakażenie. Również tzw. koty niewychodzące mogą być narażone na połknięcie zakażonej larwy.
Pchły ulegają jednak procesowi trawienia w układzie pokarmowym zwierzęcia. Mimo to larwy tasiemca pozostają wewnątrz ciała kota i z postaci larwalnej wkrótce mogą osiągnąć stadium w pełni dojrzałego osobnika – a kiedy tasiemiec u kota jest już dorosły, jego całkowita długość oscyluje w granicach 40-45 centymetrów.
Jak rozpoznać zakażenie tasiemcem u kota?
Mogłoby się wydawać, że skoro tasiemiec u kota jest taki długi, będzie łatwo się go pozbyć. Niestety, nic bardziej mylnego – rzadko zdarza się, by opuścił organizm zwierzęcia w całości. Zacznijmy jednak od tego, w jaki sposób możemy rozpoznać, że nasz pupil jest zakażony.
Dorosła postać tasiemca składa się z niewielkich segmentów. Pod wpływem ruchów perystaltycznych jelit kota, poszczególne segmenty odrywają się od ciała pasożyta i przedostają się do odchodów. Kot w procesie wydalania pozbywa się tych segmentów. W nich zawierają się jaja pasożyta – po defekacji są one widoczne w kale, niekiedy także wykluwają się i w postaci niewielkich robaków przypominających glisty pełzają w obrębie odchodów. Mogą także bytować w okolicy odbytu zwierzęcia, zwłaszcza po defekacji.
Jednak wielu właścicieli kotów nie przygląda się ekskrementom swoich pupili – zwłaszcza, kiedy kot zakopuje je w piasku lub trocinach w kuwecie. W takim przypadku pierwszym sygnałem alarmowym, że tasiemiec u kota jest bardzo realnym scenariuszem, może być ogólny spadek samopoczucia zwierzęcia. Kiedy na ogół wesołe zwierzątko staje się nagle markotne, osowiałe, nie chce się bawić, a ponadto widocznie straciło na wadze w stosunkowo krótkim czasie, dbający właściciel powinien zwrócić uwagę na stan zdrowia kota. Inną metodą wstępnego rozpoznania tasiemca u kota jest przyjrzenie się jego zachowaniu głównie po defekacji. Zwierzę zakażone tasiemcem może doświadczać świądu w okolicach odbytu. Wtedy próbuje gryźć tę okolicę lub przeciągać ją po dywanie, co ma na celu uśmierzenie nieprzyjemnego uczucia.
Jak wyleczyć kota, kiedy został zakażony tasiemcem?
Zakażenie tasiemcem w przypadku kota zwykle nie stanowi nieodwracalnego problemu, jeżeli podejmiemy szybkie działanie. W przypadku rozpoznania tasiemca u kota weterynarz zaleci odpowiednie tabletki z substancją leczniczą, ale leki mogą być podawane również w formie zastrzyków. Po kuracji takim specyfikiem tasiemiec rozkłada się wewnątrz jelita kota.
Jak zapobiegać powtórnemu zakażeniu tasiemcem?
Kiedy mówimy o prewencji ponownego zakażenia tasiemcem, warto mieć na uwadze przede wszystkim aspekt higieniczny i nie dopuszczać do tego, by nasz pupil miał pchły. Każdy taki insekt zwiększa ryzyko zachorowania. Zadbać należy również o to, by kot miał maksymalnie ograniczony kontakt z tymi zwierzętami, których status chorobowy nie jest ustalony.
