W rzeczywistości jest to temat, nad którym pracujemy od pierwszych dni pojawienia się w domu czworonoga, niezależnie od tego, czy mamy do czynienia ze szczenięciem, czy też z dorosłym psem. Koniecznością jest wprowadzenie we wspólną codzienność rytuałów związanych z samotnością. Jak się okazuje, problemy separacyjne w dosyć szybkim tempie narastają, jeżeli rozważamy liczbę pacjentów zgłaszanych z tym problemem. Nietolerancje samotności u pacjentów mają bardzo zróżnicowane podłoże – od bardzo prozaicznych błędów człowieka po bardziej złożone kwestie związane z usposobieniem, odziedziczonymi tendencjami do lękliwości, złożonymi zespołami lękowymi bądź jednostkami chorobowymi wpływającymi na pogorszenie samopoczucia psychicznego zwierzęcia.
Jak w każdym innym przypadku, historię każdego pacjenta należy analizować indywidualnie i w spersonalizowany sposób opracować plan działania. Niemniej jednak problemy związane z nietolerancją samotności lub bardzo zaawansowanym lękiem separacyjnym są sporym wyzwaniem dla samego pacjenta, bowiem większość psów w jakimś stopniu musi się zmierzyć z samotnością (niewielu opiekunów ma komfort przebywania z pse...
Problem separacyjny u wyżła weimarskiego
Podejmując się opieki nad psem, każdy przewodnik powinien zwrócić uwagę na kilka istotnych szczegółów budujących dobrą relację z czworonogiem.
W teorii możemy stworzyć listę umiejętności, jakie pies powinien nabyć na drodze rozwoju dla komfortowego funkcjonowania w przestrzeni publicznej. Zapewne lista taka będzie zależna od oczekiwań każdej ludzko-psiej pary, niemniej jednak jedną z najistotniejszych lekcji, jakie powinien odebrać każdy pies, jest nauka spokojnego pozostawania w samotności.