Prawidłowe żywienie szczeniąt

Szczenięta przez pierwsze tygodnie życia wymagają bezwzględnej opieki matki. W przypadku osierocenia ich przeżycie jest absolutnie zależne od opiekuna. Odruch ssania powinien być obecny od urodzenia, zdarza się jednak, że u niektórych szczeniąt do jego pojawienia się lub wzmocnienia dochodzi w ciągu pierwszych 24 godzin życia.
 
Na 3.–5. tydzień po porodzie, czyli na moment najintensywniejszej laktacji u suki, przypada najsilniej wyrażony odruch ssania. Bardzo istotnym wskaźnikiem, który należy ściśle kontrolować, jest przyrost masy ciała szczeniąt, który dobowo powinien wynosić 5–10% masy urodzeniowej. Mniejsze przyrosty powinny budzić niepokój i są złym prognostykiem. Masa ciała zwierzęcia pomiędzy 7. a 10. dniem powinna ulec podwojeniu w stosunku do masy urodzeniowej. Warto wiedzieć, że w pierwszej dobie po urodzeniu najczęściej nie ma wzrostu masy ciała bądź występuje niewielki jej spadek. 
 

Karmienie zastępcze

Pobór odpowiedniej ilości pokarmu warunkuje dostarczanie zarówno odpowiedniej ilości wody, a więc ochronę przed odwodnieniem, jak i substancji energetycznych i budulcowych. Dzięki temu możliwe są wzrost młodego organizmu oraz termoregulacja. Szczególne znaczenie dla dobrostanu i przyszłego życia każdego ssaka ma pobór pierwszego matczynego pokarmu – siary (łac. colostrum). Gdy nie ma możliwości poboru pokarmu matczynego, mówimy o szczenięciu osieroconym, chociaż nie zawsze musi być to związane ze śmiercią matki. Gdy jednak dochodzi do śmierci matki szczeniąt lub ma ona bezwzględne przeciwwskazania do karmienia, niezbędne staje się karmienie zastępcze. 

Zdarzają się też sytuacje, w których żywienie zastępcze może być konieczne jedynie przez krótki czas – takim przypadkiem jest chociażby konflikt serologiczny, w którym już...